اتریوم یک ارز دیجیتال با سیستم مبتنی بر بلاک چین است. بلاک چین اتریوم فضایی کاملا مجزا از سایر بلاک چین ها دارد. از آنجایی که ارز اتریوم غیرمتمرکز است و توسط گره‌ها در سراسر جهان کنترل می‌شود، تفاوت‌هایی ایجاد می‌شود. اتریوم به گونه ای طراحی شده است که مقیاس پذیر، قابل برنامه ریزی، ایمن و غیرمتمرکز باشد. بلاک چین اتریوم انتخاب مناسبی برای توسعه دهندگان و مشاغلی است که می خواهند خدمات و محصولات مبتنی بر بلاک چین خود را به صورت غیرمتمرکز ارائه دهند. در این مقاله به معرفی بلاک چین اتریوم و توضیح انواع روش های معاملاتی اتریوم می پردازیم.
معرفی بلاک چین اتریوم
اتریوم یک بلاک چین بسیار منحصر به فرد دارد. عملکرد این بلاک چین با سایر بلاک چین های بومی مانند بیت کوین و غیره کاملا متفاوت است. علاوه بر این، “ETH” یا اتر یک سکه خاص از بلاک چین اتریوم است که در صرافی‌های ارز دیجیتال معامله می‌شود. این سکه در فضای ارزهای دیجیتال به شکل های دیگری نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
به طور کلی باید گفت که اتریوم یک سیستم عمومی و باز مبتنی بر بلاک چین است. بلاک چین اتریوم سیستم پرداخت و زبان برنامه نویسی خاص خود را دارد. از آنجایی که ارز اتریوم کنترل‌کننده مرکزی ندارد و غیرمتمرکز است، توسط سیستم‌های کامپیوتری مختلف در سراسر جهان کنترل می‌شود. به این دسته از کاربرانی که کنترل اتریوم را در دست می‌گیرند، «نود» می‌گویند. یکی از وظایف این گره ها ایجاد امنیت شبکه است. داده های اتریوم در سرور مرکزی محرمانه نگهداری نمی شود. در عوض، تمام اطلاعات بین این گره ها توزیع می شود و هر یک از آنها یک کپی از داده ها دارند بلاک چین اتریوم آنها دارند
در نهایت، بلاک چین اتریوم یک شبکه غیرمتمرکز است که توسط هیچ سازمان یا موسسه ای کنترل نمی شود. برای خرید سکه های اتریوم، کافی است یک حساب در صرافی باز کنید و ارز اتریوم خود را معامله کنید.
تاریخچه بلاک چین اتریوم
شبکه بلاک چین اتریوم اولین بار در سال 2013 توسط ویتالیک بوترین راه اندازی شد. قبل از راه اندازی این بلاک چین، او یکی از اعضای جامعه بیت کوین بود و مقالات مهمی در رابطه با ارزهای دیجیتال نوشت. همچنین ویتالیک بوترین و شخص دیگری در طول حرفه خود مجله بیت کوین را تأسیس کردند. ویتالیک بوترین می گوید: «بیت کوین یک نیاز اساسی دارد، یک زبان برنامه نویسی برای ایجاد برنامه های غیرمتمرکز. پس از اینکه او نظریه خود را در انجمن بیت کوین فاش کرد، هیچ کس با او مخالفت نکرد. به همین دلیل، او تصمیم گرفت یک پلت فرم محاسباتی بلاک چین توزیع شده بسازد. نام این پلتفرم اتریوم بود.
در اتریوم امکان ایجاد برنامه هایی مانند قراردادهای هوشمند و برنامه نویسی وجود دارد. یکی دیگر از ویژگی های بلاک چین اتریوم امکان ایجاد نرم افزار بر روی آن و انتشار آن است. در این بلاک چین، توسعه دهندگان اجازه دارند نرم افزار DApp را بر روی پلتفرم بلاک چین اتریوم ایجاد کنند که برنامه های غیرمتمرکز هستند.
برنامه های غیرمتمرکز و بلاک چین اتریوم
برنامه‌های غیرمتمرکز، برنامه‌های دیجیتالی هستند که بر روی یک شبکه بلاک چین یا همتا به همتا «P2P» ساخته شده‌اند. یک DApp را نمی توان با مرجع کنترل کرد. علاوه بر این، این برنامه در اصل بر روی بلاک چین اتریوم ساخته شده است و اهداف توسعه مختلفی دارد.
به عنوان مثال، یک برنامه وب استاندارد مانند توییتر بر روی یک سیستم کامپیوتری متعلق به یک سازمان اجرا می شود. این سازمان بر کنترل و عملکرد توییتر اختیار کامل دارد. البته ممکن است چندین کاربر پشت مدیریت این اپلیکیشن باشند، اما کنترل کلی این اپلیکیشن در دست این سازمان متمرکز است. همانطور که گفتیم، DAppها برنامه های غیرمتمرکز هستند. آنها روی بلاک چین یا P2P کار می کنند. برنامه‌هایی مانند Tor یا BitTorrent نمونه‌هایی از برنامه‌هایی هستند که روی رایانه‌ای با یک جزء P2P اجرا می‌شوند. بنابراین چندین کاربر می توانند از محتویات این برنامه استفاده یا کنترل کنند.
اتر در بلاک چین اتریوم
همانطور که در بالا ذکر شد، ارز دیجیتال اتر با نام اختصاری کوین، اصلی ترین ارز در این شبکه است. این قطعه در این اکوسیستم کاربردهای مختلفی دارد. یکی از این برنامه ها، پرداخت هزینه فعالیت در بلاک چین اتریوم خوب.
برای ارسال اتر از فردی به فرد دیگر، شما به عنوان فرستنده باید اتر را در کیف پول خود داشته باشید که به عنوان کارمزد تراکنش از حساب شما کسر می شود. کارمزدها و تراکنش ها در بلاک چین اتریوم به روش خاصی محاسبه می شود که در ادامه به آن خواهیم پرداخت. سکه های اتر به تعداد معینی اعشار تقسیم می شوند. کمترین مقدار اتر 0.00000000000000001 ETH است که به آن Wei می گویند. بعد از یک Wei کمی بیشتر از اتر 0.000000001 ETH به نام Gwei وجود دارد.
لایه های بلاک چین
تمام شبکه های بلاک چین، از جمله بلاک چین اتریوم، دارای 4 لایه هستند که هر لایه اجزای مختلفی را به اکوسیستم بلاک چین اضافه می کند. این لایه ها عبارتند از: لایه صفر، لایه یک، لایه دو، لایه سه. در زیر به طور مختصر هر یک از لایه ها را توضیح می دهیم.
لایه صفر: لایه صفر شامل اجزایی مانند اینترنت، اتصالات و سخت افزار برای انجام عملیات لایه یک است. در این لایه زیرساختی برای پشتیبانی از اتریوم، بیت کوین و غیره تشکیل شده است.
لایه اول: لایه اول لایه اصلی بلاک چین است و برای برقراری امنیت در بلاک چین نیاز به تغییر ناپذیری در این لایه داریم. این لایه با هر چیزی که به بهبود عملکرد اصلی بلاک چین کمک می کند سر و کار دارد. اینها شامل حل اختلاف، زمان بلوک، تنظیمات و قوانین بلاک چین است.
لایه دوم: یک لایه در بالای لایه پایه یا محلول مش پوشش مناسب قرار می گیرد. پروتکل های لایه 2 برخی از تعاملات لایه 1 را حذف می کنند. این امر مقیاس پذیری بلاک چین را افزایش می دهد. در نتیجه، در پروتکل بلاک چین زیربنایی، قراردادهای هوشمند تنها مسئول سپرده‌ها و برداشت‌ها هستند. آنها همچنین انطباق فعالیت های غیر بلوکی را بررسی می کنند.
لایه سوم: لایه سوم لایه عملکردی است. پروژه های اجرا شده در سطح سه جزئیات فنی کانال ارتباطی را پنهان می کنند و درست مانند یک رابط کاربردی عمل می کنند. اکثر پروژه های اجرا شده در لایه سوم مربوط به برنامه های غیرمتمرکز است.
راه حل هایی برای لایه دوم بلاک چین اتریوم
قبل از شروع این موضوع، بهتر است درباره اتریوم و ویژگی های آن بیشتر بدانید. شبکه اتریوم اولین بار در سال 2013 توسط ویتالیک بوترین ایجاد شد. شبکه اتریوم که در حال حاضر مورد استفاده قرار می گیرد، شبکه اتریوم 1 است. این شبکه مقیاس پذیری کمی دارد. این مشکل منجر به تعداد کمی تراکنش در ثانیه و افزایش هزینه گاز مربوطه می شود.
گاز و اتصال آن به بلاک چین اتریوم
از آنجایی که فعالیت در بلاک چین اتریوم رایگان نیست، گاز همان چیزی است که فعالیت را در دنیای اتریوم ممکن می کند. گاز اساساً هزینه ای است که برای انجام و پردازش هر تراکنش در بلاک چین اتریوم پرداخت می شود. واحدی به نام گاز برای اندازه گیری توان محاسباتی مورد نیاز برای اجرای هر قرارداد یا تراکنش هوشمند استفاده می شود.
هزینه گاز مبلغی است که معدنچیان برای انجام وظایف مورد نیاز دارند بلاک چین اتریوم آنها پرداخت می کنند همچنین توجه داشته باشید که کاربر باید اتر را برای نهایی کردن تراکنش خود در شبکه اتریوم بفرستد و این اترها به طور موقت به عنوان گاز به شبکه معرفی می شوند. برای انجام معاملات ساده باید 21000 بنزین بپردازید.
مراحل تراکنش اتریوم
اولین قدم برای تجارت اتریوم، انتخاب یک کیف پول امن است. همانطور که همه ارزهای فیات مانند ریال یا دلار به فضای ذخیره سازی نیاز دارند، ارزهای دیجیتال نیز به فضای ذخیره سازی دیجیتال و ایمن نیاز دارند. باید در انتخاب کیف پول خود بسیار دقت کنید تا تمامی کلیدهای خصوصی و عمومی را داشته باشد. انواع کیف پول ارز دیجیتال دارای دو نوع کیف پول سرد (سخت افزاری) و کیف پول گرم (نرم افزار) می باشد. هر دو برای ذخیره ارزهای دیجیتال استفاده می شوند. مرحله دوم انتخاب و پیوستن به یک صرافی معتبر ارز دیجیتال است. از آنجایی که ارزهای دیجیتال مکانی فیزیکی برای معامله ندارند، صرافی های دیجیتالی وجود دارند که به عنوان واسطه برای تجارت ارزهای دیجیتال از جمله اتریوم عمل می کنند. هنگام انتخاب پلتفرم صرافی خود به ویژگی هایی مانند کارمزد پایین، نوع خدمات، پشتیبانی، اندازه وام و غیره توجه کنید.
در مرحله آخر باید حساب کاربری خود را در صرافی پر کنید. پس از برداشت از حساب کاربری، باید یکی از روش های معاملاتی اتریوم را انتخاب کرده و شروع به خرید و فروش کنید. اتریوم مانند هر ارز دیجیتالی روش های مختلفی برای معامله، خرید و فروش دارد که در ادامه به همه این روش ها می پردازیم.
- روش مستقیم: سایت های محلی برای خرید و فروش ارزهای دیجیتال وجود دارد. مردم خرید و فروش خود و همچنین میزان ارز دیجیتال را در این سایت ها ثبت می کنند. افرادی که قصد خرید از یک فرد را دارند حضوری ملاقات می کنند و روش انتقال مالکیت را تعیین می کنند. هیچ واسطه ای در این روش وجود ندارد.
- صرافی ها: همانطور که گفتیم صرافی ها واسطه بین افراد برای تبادل ارزهای دیجیتال هستند. پس از عضویت و ایجاد حساب کاربری در این صرافی ها، می توانید هر مقدار از دارایی های خود را بخرید یا بفروشید.
- سایت ها و کانال های تلگرام: برخی از وب سایت ها و کانال های تلگرامی غیر محلی به کاربران خود امکان خرید و فروش ارزهای دیجیتال را می دهند. به این ترتیب پس از ایجاد حساب کاربری و احراز هویت می توانید دارایی های خود را خریداری و بفروشید. بهتر است بدانید که این روش ریسک بالایی دارد و احتمال تقلب بسیار زیاد خواهد بود.
