همه ما در قرن بیست و یکم با عباراتی مانند بیت کوین، کریپتوکارنسی آشنا هستیم. بلاک چین جدیدترین و فوق‌العاده‌ترین فناوری است که طی دو دهه گذشته توانسته است سیستم بانکی و سرمایه‌گذاری را متحول کند. بلاک چین به شبکه های انتقال ارز دیجیتالی اطلاق می شود که امکان خرید و فروش سکه با این پلتفرم ها را فراهم می کند. در این مقاله توسط مبادله واقعی ما قصد داریم شما را نه تنها با انواع بلاک چین، بلکه با ویژگی ها، نقاط قوت و ضعف و همچنین استانداردهای به کار رفته در آنها آشنا کنیم.
منظور از شبکه انتقال ارز دیجیتال چیست؟
بلاک چین که به عنوان یک پلتفرم انتقال ارز دیجیتال استفاده می شود، اساساً یک شبکه پیچیده است که خدمات دفتر کل و قراردادهای هوشمند را برای اهداف مختلف ارائه می دهد. اساساً از این قراردادهای هوشمند برای ایجاد تراکنش ها استفاده می شود که سپس بین هر گره (گره) همتا در شبکه توزیع می شود تا بدون هیچ تغییری در یک کپی از دفتر کل ثبت شود.
به طور کلی، بیشتر سازمان ها به عنوان یک کنسرسیوم برای ایجاد شبکه بلاک چین گرد هم می آیند. مجوزهای مورد نیاز توسط مجموعه ای از سیاست ها تعیین می شود که در زمان ایجاد کنسرسیوم بر روی آنها توافق شده است. به جرات می توان گفت که بلاک چین شالوده هزاران اپلیکیشن و شبکه است که طیف وسیعی از برنامه ها را در بر می گیرد. این ویژگی‌ها، بلاک چین را به ارزش افزوده صنایع مختلف مانند مد، مالی، فناوری، بازی‌های رایانه‌ای و غیره تبدیل کرده است.
تفاوت بین بلاک چین و شبکه های سنتی انتقال پول چیست؟
به لطف ماهیت غیرمتمرکز شبکه های بلاک چین، زمینه ایجاد ارزهای دیجیتال و امور مالی غیرمتمرکز پدید آمده است. شبکه های انتقال ارز رمزنگاری شده توسط مشوق های سیستمی مورد توافق اداره می شوند. به این معنا که هر بلاک چین برای عملکرد صحیح به جامعه ای از کاربران، گره ها، توسعه دهندگان و استخراج کنندگان نیاز دارد که همگی در تلاش هستند تا شبکه را تا حد امکان پویا کنند.
در حالی که سیستم‌های مالی سنتی قرن‌هاست که وجود داشته‌اند، ریشه‌های بلاک چین را می‌توان به رمزنگاران دهه 1980 ردیابی کرد. با این حال، اولین تراکنش در پلتفرم بلاک چین در ژانویه 2009 توسط ساتوشی ناکاموتو با اولین ارز دیجیتال، بیت کوین انجام شد. بیت کوین در حال حاضر بزرگترین ارز دیجیتال با ارزش بازار است که از فناوری بلاک چین استفاده می کند.
انواع شبکه های انتقال ارز دیجیتال
به طور کلی، بلاک چین ها را می توان به چهار دسته مختلف تقسیم کرد که هر کدام مزایا، معایب و کاربران متفاوتی دارند.
1. بلاک چین عمومی
بلاک چین های عمومی بدون هیچ گونه محدودیتی در اعتبارسنجی و تعداد مشارکت کنندگان در دسترس عموم هستند. از آنجایی که هیچ مقام مرکزی بر تراکنش های عمومی بلاک چین نظارت نمی کند، هیچ فردی نمی تواند قوانین شبکه را زیر پا بگذارد و داده های جعلی را ثبت کند. به عنوان مثال، از شبکه‌های عمومی انتقال ارز دیجیتال برای ارسال تأییدیه‌های رمزنگاری تراکنش‌ها و مکانیسم‌های مورد استفاده در بیت‌کوین و اتریوم استفاده می‌شود. چنین پلتفرم هایی “کاملاً غیرمتمرکز” هستند.
یکی از مزایای بلاک چین های عمومی، دسترسی به آن ها برای همه افراد است، زیرا توسط شخص ثالثی مدیریت نمی شوند. به عنوان مثال، استفاده از آن ربطی به تحریم های بین المللی ندارد و هرکسی می تواند از این بستر بهره مند شود، حتی در کره شمالی. بلاک چین های عمومی از برنامه ها محافظت می کنند – حتی زمانی که توسعه دهندگان اشتباه می کنند. زیرا موارد خاصی در این پلتفرم ها وجود دارد که حتی در دسترس توسعه دهندگان نیز نیست.
2. بلاک چین خصوصی
شبکه های بلاک چین خصوصی محدود شده اند و فقط افراد مجاز به آن دسترسی خواهند داشت. افرادی که بلاک چین خصوصی را ایجاد می کنند می توانند به نهادها و توسعه دهندگان دسترسی محدودی بدهند و سپس آنها را از بلاک چین حذف کنند (بسته به نوع و هدف بلاک چین). بنابراین، به طور کلی، پس از راه اندازی بلاک چین خصوصی، تمامی مسئولیت ها از جمله اجازه دسترسی و لغو آن بر عهده مدیر است. از مزایا و کاربردهای مختلف بلاک چین خصوصی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- شرکت ها و سازمان ها از پلتفرم های خصوصی برای ذخیره داده های حیاتی خود استفاده می کنند
- مدیر یا شرکتی که بلاک چین را ایجاد کرده است می تواند به راحتی قوانین آن را تنظیم کند و تراکنش ها را برگشت پذیر کند.
- افرادی که وارد بلاک چین می شوند محدود و از قبل شناخته شده هستند، بنابراین خطر تبانی به حداقل می رسد.
- با محدود کردن مجوزهای دسترسی، حریم خصوصی افراد در سطح بالاتری قرار می گیرد
3. کنسرسیوم بلاک چین
در بلاک چین، کنسرسیوم فرآیندی است که در آن فرآیند اجماع توسط مجموعه‌ای از گره‌های از پیش انتخاب شده کنترل می‌شود. این پلتفرم را می توان به عنوان یک شبکه نیمه متمرکز در نظر گرفت که چندین نهاد در آن فعالیت می کنند و همگی دارای بستری برای مشاهده و اشتراک گذاری اطلاعات هستند. چند نمونه از مزایا و کاربردهای چنین پلتفرمی را می توان ذکر کرد:
- بانک ها، سازمان های بزرگ و موسسات دولتی از بلاک چین کنسرسیوم برای انجام تراکنش های روزمره استفاده می کنند.
- قیمت هر معامله به میزان قابل توجهی کاهش می یابد
- این یک جایگزین مناسب برای سیستم های سنتی است زیرا مدیریت اسناد را ساده می کند و افزونگی داده ها را کاهش می دهد.
4. بلاک چین هیبریدی
بلاک چین های ترکیبی ویژگی های شبکه های بلاک چین خصوصی و عمومی را دارند. چنین پلتفرمی گره هایی را فراهم می کند که می توانید اولویت هایی را برای اشتراک گذاری داده ها تعیین کنید. معماری ترکیبی بلاک چین را می‌توان با این واقعیت توضیح داد که اگرچه برای عموم در دسترس نیستند، اما همچنان ویژگی‌های اصلی بلاک چین مانند یکپارچگی، حریم خصوصی، شفافیت و امنیت را ارائه می‌کنند. بلاک چین هیبریدی دارای ویژگی خاصی است که می تواند سطح شفافیت، سطح تمرکز و امنیت را تغییر دهد.
تفاوت بین شبکه های انتقال ارز دیجیتال
اکنون که با انواع شبکه های انتقال ارز دیجیتال آشنا شده ایم و می دانیم که این پلتفرم ها بلاک چین نامیده می شوند، نوبت به معرفی استانداردها و قوانین موجود در بلاک چین می رسد. فعالان و سرمایه گذاران این بازار با دانستن تفاوت های شبکه های انتقال ارز دیجیتال می توانند در انتخاب شبکه انتقال ارز دیجیتال تصمیم بهتری بگیرند. تاکنون با چهار مدل بلاک چین آشنا شده‌ایم، اما برای انتقال ارزهای دیجیتال در این پلتفرم‌ها، شبکه‌ها یا استانداردهای رایجی وجود دارد که دانستن آنها بسیار مهم است. به دلیل وجود چندین بلاک چین انتقال ارز دیجیتال، این پلتفرم ها نیز قوانین و پروتکل های خاص خود را دارند. در زیر با انواع و تفاوت های شبکه های انتقال ارز دیجیتال از نظر این پروتکل ها آشنا می شوید.
پروتکل ERC20
پروتکل ERC20 که مخفف عبارت Ethereum Request for Comment است و به عنوان پروتکل رسمی بهبود بلاک چین اتریوم شناخته می شود، در سال 2015 توسط یکی از توسعه دهندگان این شبکه معرفی شد. این استاندارد وظایف مختلفی دارد که در زیر به مهمترین آنها اشاره شده است:
- نحوه ارسال و دریافت توکن
- به روز رسانی شبکه
- کل عرضه توکن را کنترل کنید
استاندارد ERC-20 اولین پروتکل شبکه اتریوم بود که قراردادهای هوشمند را پوشش می داد و ده ها هزار توکن با این استاندارد ایجاد شده است. در ادامه با کاربردها، مزایا و برخی از توکن ها و کیف پول های رایج این پروتکل آشنا می شویم:
- Shiba، Tether، ChainLink و Polygon برخی از محبوب ترین توکن های ایجاد شده در شبکه ERC-20 هستند.
- سرعت انجام معاملات در این استاندارد بالا بوده و امنیت قابل توجهی وجود دارد
- این پلتفرم تاکنون کمترین خطای گزارش شده در انتقال ارز دیجیتال را داشته است
- MetaMask، Trust Wallet، Trezor، Ledger و Atomic Wallet از جمله معروف ترین کیف پول هایی هستند که از این استاندارد پشتیبانی می کنند.
پروتکل BEP2
نوع دیگری از شبکه انتقال ارز دیجیتال Binance Chain است که از پروتکل BEP2 استفاده می کند که مخفف Binance Chain Evolution Proposal 2 است. با این استاندارد، انتقال توکن های اتریوم بر روی پلت فرم Binancechain با سهولت بیشتری انجام می شود و به طور کلی پیچیدگی کمتری دارد. ERC-20. برای استفاده از این پروتکل، باید مقدار کافی توکن بومی بایننس چین، که با نماد BNB شناخته می شود، در کیف پول خود داشته باشید. در ادامه، بیایید با کاربردها، مزایا و برخی از کیف پول های رایج این پروتکل آشنا شویم:
- برای انجام معامله، یادداشتی لازم است که دلیل انجام معامله را توضیح دهد
- آدرس های شبکه BEP2 با BNB شروع می شود
- در پلتفرم BEP2 امکان شرط بندی یا گرفتن وام و قرض وجود ندارد
- Trust Wallet (نرم افزار) و Trezor (سخت افزار) از برجسته ترین کیف پول هایی هستند که از این پروتکل پشتیبانی می کنند.
پروتکل BEP20
پروتکل BEP20 نسخه پیشرفته تری از BEP2 است که امکان سازگاری با شبکه اتریوم را فراهم می کند. در ادامه، بیایید با کاربردها، مزایا و برخی از کیف پول های رایج این پروتکل آشنا شویم:
- BEP20 برای سازگاری شبکه بایننس با اتریوم و امکان انتقال ارزهای دیجیتال بین این دو بلاک چین ایجاد شده است.
- بلاک ها به سرعت تأیید می شوند و از کاربران هزینه تراکنش های اتریوم بسیار کمتری دریافت می شود.
- با قراردادهای هوشمند کاملاً سازگار است
- مقیاس پذیری بالا حتی زمانی که شبکه شلوغ است
- آدرس های توکن این استاندارد مانند توکن های شبکه ERC-20 با کلمه 0X شروع می شود
- کیف پول TrustWallet و MetaMask از توکن های استاندارد BEP-20 پشتیبانی می کنند
پروتکل TRC20
پروتکل TRC20 برای انتقال ارزهای دیجیتال به بلاک چین TRON که توکن اصلی این پلتفرم TRX است، استفاده می شود. برای استفاده از این پروتکل، کاربران باید ارزهای دیجیتال را با استفاده از این توکن بومی انتقال دهند. در زیر با کاربردها، مزایا و برخی از توکن های معروف این پروتکل آشنا خواهیم شد:
- Nole Coin (NOLE)، BitTorrent (BTT)، Love Hearts (LVH) و WinLink (WIN) از جمله ارزهای دیجیتالی هستند که از پروتکل TRC-20 استفاده می کنند.
- آدرس تمامی کیف پول های این استاندارد با حرف T شروع می شود
- کارمزد تراکنش (تا حدی رایگان) و سرعت بسیار بالای تایید تراکنش از ویژگی های این استاندارد است.
- ایده آل برای توسعه برنامه های غیرمتمرکز در پلت فرم Tron
- کیف پول های Trezor، Atomic، Ledger Nano S و Tranlink از بهترین کیف پول هایی هستند که از این پروتکل پشتیبانی می کنند.
پروتکل OMNI
پروتکل Omni یک استاندارد لایه ای برای بلاک چین بیت کوین است که به توسعه دهندگان این امکان را می دهد تا توکن های خود را روی آن بلاک چین ایجاد کنند. Omni را کیف پول بیت کوین می نامند زیرا آدرس و اطلاعات تراکنش آن دقیقاً مانند بیت کوین است، با این تفاوت که این شبکه در سال 2013 معرفی شد. در زیر با کاربردها، مزایا و برخی از توکن های معروف این پروتکل آشنا می شویم:
- تتر اولین توکنی است که از Omni پشتیبانی می کند
- اگر آدرس کیف پول شما با اعداد یک یا سه و همچنین bc1 شروع می شود، به این معنی است که تراکنش شما به Omni می رود.
انتخاب شبکه هنگام انتقال ارز دیجیتال
وقتی صحبت از انتقال ارزهای دیجیتال به میان می آید، انتخاب یک شبکه قطعا می تواند کمی گیج کننده باشد، به خصوص برای مبتدیان. با کسب تجربه و همچنین مواردی که در بالا ذکر کردیم – مانند مثال آدرس هایی که با اعداد یا حروف خاصی شروع می شوند – به شما کمک می کند هنگام انتقال ارزهای دیجیتال با مشکل مواجه نشوید. به عنوان کلام پایانی، بهتر است بار دیگر بر اهمیت شناخت انواع و انتخاب شبکه‌های انتقال ارز دیجیتال تاکید کنیم:
- تراکنش‌های روی بلاک چین اتریوم مبتنی بر ERC20 هزینه بالاتری دارند، بنابراین در صورت لزوم، کاربران شبکه BEP20 را ترجیح می‌دهند.
- برای انتقال توکن های BEP2 باید از کیف پولی استفاده کنید که از این پروتکل پشتیبانی می کند
- بیشتر توکن ها و سکه ها را می توان از طریق شبکه BEP2 و BEP20 معامله کرد.
