مکاتب اقتصادی در مورد نقش و ارزش پول و همینطور ماهیت آن دارای تفکرات و اعتقادات مختلف و بعضا متضاد هستند. یکی از مکاتب اصلی، مکتب متالیسم یا فلزگرایی است و طرفداران آن به عنوان متالیست ها شناخته می شوند. از سوی دیگر رشد چشمگیر بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال در سال های گذشته به مقدار قابل توجهی در میان عموم مردم و محافل علمی و دانشگاهی جلب توجه کرده است. سوال مهمی که در این زمینه مطرح می شود این است که آیا ارزهای رمزنگاری شده می توانند به طور قانونی به عنوان پول در نظر گرفته شوند؟ آیا ارزهای دیجیتال شایستگی های پول را دارند؟ در این مطلب در مورد متالیسم و انتقاد آن از ارز دیجیتال صحبت خواهیم کرد.
مفهوم متالیسم
متالیسم یک اصل اقتصادی است که معتقد است ارزش پول از قدرت خرید کالایی که بر آن استوار است ناشی می شود. ارز در یک سیستم پولی متالیست ممکن است از خود کالا (پول کالایی) ساخته شود یا ممکن است از توکن هایی (مانند اسکناس های ملی) قابل بازخرید در آن کالا استفاده کند. گئورگ فردریش کنپ (1842-1926) اصطلاح “متالیسم” را برای توصیف سیستم های پولی با استفاده از سکه ضرب شده در نقره، طلا یا فلزات دیگر ابداع کرد.
در نظریه اقتصاد متالیست، ارزش پول مستقل از نقش پولی آن، از ارزش بازار کالایی که بر آن استوار است، ناشی می‌شود. کارل منگر این نظریه را مطرح کرد که وقتی خریداران و فروشندگان در یک بازار بر روی یک کالای مشترک به عنوان وسیله مبادله به منظور کاهش هزینه های مبادله توافق کردند، پول به وجود آمد. ارزش ذاتی آن کالا باید به اندازه ای باشد که کالا را «قابل فروش» کند، یا به راحتی به عنوان وسیله پرداخت پذیرفته شود. در این سیستم، خریداران و فروشندگان کالاها و خدمات واقعی، مستقل از هر کشور، وسیله مبادله را ایجاد می کنند. متالیست ها نقش دولت در ضرب یا مهر رسمی سکه ها را به عنوان یکی از اصلی ترین نقش های احراز هویت کیفیت و کمیت فلز مورد استفاده در ساخت سکه می دانند.
متالیست یکی از نظریات و مکاتب اقتصادی در مورد ماهیت و نقش پول است. پول در مکتب متالیست خود چیزی ارزشمند است. از نظر متالیست ها فلز گرانبها به عنوان پول در نظر گرفته می شود. آنها بر این باورند که پول خود به خود به عنوان یک وسیله مبادله به منظور حذف محدودیت های آشکار مبادله کالا توسعه یافته است. تصور می شود که جامعه بر روی فلزات گرانبها به عنوان ارز تسویه، حساب کرده است تا پول به خودی خود ارزش ذاتی داشته باشد. درواقع در این تئوری ارزش پول بر حسب محتوای فلز گرانبها یا پشتوانه آن توضیح داده می شود.
پول متالیست به عنوان یک کالای قابل تولید، واقعاً با هیچ کالای دیگری تفاوتی ندارد. برای تضمین وزن و خلوص فلز گرانبها به عنوان پول، قبل از اینکه بتواند به طور گسترده در گردش باشد، یک مهر تأیید کننده یکپارچگی مورد نیاز بود. دولت می توانست نقشی در تولید ضرب سکه های مهر شده ایفا کند اما قدرت آن محدود به حمایت اراده بخش خصوصی تلقی می شد.
در مقابل تفکر متالیسم، چارتالیسم قرار دارد. کنپ متالیسم را از چارتالیسم (یا ضد فلزگرایی) متمایز می کند، یک سیستم پولی که در آن دولت قدرت انحصاری بر پول خود دارد و با تحمیل مالیات یا سایر بدهی های قانونی قابل اجرا بر مردم خود، بازار و تقاضای منحصر به فردی برای آن ارز ایجاد می کند و پول همان کاری است که انجام می دهد.
پول به عنوان یک وسیله مبادله خنثی
متالیست های اولیه و متالیست های مدرن، پول را بی ربط به تحلیل «واقعی» در اقتصاد می دانستند. آنها معتقد بودند که توانایی پول برای عمل به عنوان وسیله مبادله به کالایی با ارزش مبادله ای مستقل از شکل آن به عنوان پول بستگی دارد. به عبارت دیگر اقتصاد، حداقل در بلندمدت، طوری رفتار می کند که انگار پول صرفاً یک وسیله مبادله خنثی است.
مروری بر ارزهای دیجیتال
نقطه شروع ارزهای دیجیتال با مقاله ای با عنوان «بیت کوین، یک سیستم نقدی الکترونیکی همتا به همتا» مشخص شده است که در سال 2008 توسط فردی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو منتشر شد و جزئیات و مکانیسم یک ارز دیجیتال الکترونیکی و همتا به همتا را تشریح کرد (راه حلی برای نقل و انتقالات آنلاین بدون نیاز به شخص ثالث قابل اعتماد.)
خاصیت انقلابی بیت کوین در این واقعیت است که آن چیزی را که در علم کامپیوتر به عنوان مشکل خرج کردن دوگانه (دوبار خرج کردن) شناخته می شود، حل می کند. دوبارخرج کردن به این موضوع اشاره دارد که ممکن است توکن های نقدی بیش از یک بار خرج شوند، به دلیل این واقعیت که فایل زیربنایی ممکن است تکراری باشد. بیت کوین مشکل دوگانه خرج کردن را توسط یک دفتر کل غیرمتمرکز حل می کند که از طریق یک شبکه همتا به همتا به نام بلاک چین بین کاربران توزیع می شود. تراکنش ها به طور متوالی در زنجیره بلوکی ثبت می شوند که به طور همزمان تأیید می کند که همان توکن قبلاً خرج نشده است.
ماهیت غیرمتمرکز بیت کوین امکان انتقال بیت کوین ها را بدون شخص ثالث ( نهاد مرکزی یعنی واسطه های مالی مانند بانک ها یا سایر ارائه دهندگان سیستم پرداخت مانند پی پال، وسترن یونیون و غیره) با ارئه خدمات تسویه حساب فراهم می کند که نقشی ضروری در جلوگیری از خرج مضاعف دارند. به عبارت دیگر، واسطه های مالی به عنوان ضامن این موضوع هستند که پول بیش از یک بار در مجموعه های معاملاتی سنتی خرج نمی شود. بیت کوین مانند ارزهای فیات مدرن، دلار آمریکا، یورو یا ین ژاپن، قابل بازخرید به گونه نیست، یعنی نمی توان آن را به مقدار از پیش تعیین شده فلز یا کالای دیگر تبدیل کرد. با این حال، بر خلاف ارزهای فیات مدرن، بیت کوین از پشتوانه کامل (اعتبار یک دولت مرکزی یا سایر نهادهای رسمی) برخوردار نیست.
انتقاد متالیسم از ارزهای دیجیتال
حداقل از سال 2017، که به عنوان سال بیت کوین شناخته می شود، بیت کوین و سایر ارزهای رمزنگاری شده از یک پدیده حاشیه ای به یک موضوع اصلی تبدیل شده اند که اغلب در روزنامه ها و رسانه های دیگر با آن مواجه می شویم. افزایش چشمگیر ارزهای دیجیتال بعدی، توجه عمومی و دانشگاهیان را به خود جلب کرده است. با وجود این و افزایش شدید قیمت بیت کوین از زمان پیدایش، پذیرش ارزهای دیجیتال به نسبت ناچیز است. اختلاف بین ارزش گذاری بازار ارزهای دیجیتال و استفاده محدود از آنها به عنوان یک وسیله مبادله این سوال را ایجاد می کند که آیا ارزهای دیجیتال می توانند به طور قانونی پول در نظر گرفته شوند یا باید به عنوان یک تبلیغات سوداگرانه مبتنی بر یک تفکر احمقانه تر (افزایش سریع قیمت ها و چشم انداز فروش مجدد با قیمت بالاتر) در نظر گرفته شوند. در واقع قیمت، برخلاف ارزش مصرفی آنها، دلیل اصلی خرید ارزهای دیجیتال است.
بیت کوین به عنوان واحد حساب برای اعتبارات مالی استاندارد مصرف کننده، وام های خودکار یا وام مسکن استفاده نمی شود و هیچ کارت اعتباری یا نقدی به بیت کوین تعلق ندارد. سودمندی بیت کوین به عنوان واحد حساب و ذخیره ارزش بیشتر به دلیل نوسانات آن تضعیف می شود، که « بزرگتر از نوسانات ارزهای فیات پرکاربرد است». سایر انتقادها برای ارزهای دیجیتال می تواند شامل زمان انتظار طولانی پس از تأیید تراکنش و همچنین تنظیم تورم زدایی ذاتی سیستم به دلیل انگیزه احتکار باشد.
متالیست ها معتقدند ارزهای دیجیتال نمی توانند به دلیل نداشتن ویژگی های اساسی، به طور قانونی به عنوان پول در نظر گرفته شوند. به عبارت دیگر به دلیل فقدان ارزش ذاتی ارزهای دیجیتال و همچنین نبود حمایت دولتی، ارزهای دیجیتال شکست می خورند. علاوه بر این، عدم کشش موجودی بیت کوین به دلیل حداکثر مقدار ثابت 21 میلیون واحد، در تضاد شدید با سیستم های پولی دیگر، از جمله طلا و سایر منابع رو به زوال، قرار می گیرد و باعث کاهش بیشتر مناسب بودن بیت کوین به عنوان یک وسیله مبادله و در نتیجه به عنوان پول می شود. چرا که تا سال 2114 که حداکثر عرضه کل 21 میلیون دستگاه خواهد بود، نرخ رشد رو به کاهش نیز در تضاد شدید با طلا قرار می گیرد. از نقطه نظر اقتصاددانان متالیسم ارزهای رمزپایه فاقد ویژگی های ضروری مرتبط با پول هستند، کاربرد ارزهای دیجیتال و در نتیجه قیمت باید در طول زمان به سمت صفر گرایش پیدا کند.
جمع بندی
در مکتب اقتصادی متالیسم، ارزش پول از قدرت خرید کالایی که بر آن استوار است ناشی می شود. متالیست ها ارزش پول را مستقل از نقش پولی آن و از ارزش بازار کالایی که بر آن استوار است، ناشی می دانند. در مقابل مکتب متالیست، نظرات چارتالیست ها قرار دارد که معتقد است که دولت قدرت انحصاری بر پول خود دارد. متالیسم در مورد ارزهای دیجیتال نیز نگاه منتقدانه دارد. طرفداران متالیسم معتقدند ارزهای دیجیتالی مانند بیت کوین به دلیل نداشتن ویژگی های اساسی پول، نمی توانند به عنوان پول مشروع و قانونی درنظر گرفته شود. آنها ارزهای دیجیتال را به این علت که ارزش ذاتی ندارند و توسط نهاد مرکزی حمایت نمی شوند و همچنین به دلیل عدم کشش موجودی این ارزها، شکست خورده می دانند و اعتقاد دارند در طول زمان قیمت این ارزها به صفر خواهد رسید.
