اینترنت به عنوان یکی از بزرگترین اختراعات بشر، کمی به بیراهه رفته است. این روزها، تشخیص اینکه در شبکه های اجتماعی با دوستان، دشمنان یا حتی ربات ها در حال تعامل هستیم، سخت تر از همیشه شده است. ما می دانیم که تحت نظارت دائمی هستیم و یک کلیک اشتباه تا قربانی آخرین کلاهبرداری فاصله داریم. نقاط ضعف اینترنت معمولاً از ناتوانی غول های اینترنتی – به ویژه گوگل و فیس بوک – در تأیید و محافظت از هویت ما ناشی می شود. چرا برای این وضعیت کاری انجام نمی شود؟
به گزارش کوین اکسو و به نقل از کوین تلگراف، پاسخ کوتاه این است که آنها هیچ انگیزه ای برای این کار ندارند. به لطف بخش 230 قانون مقررات ارتباطات ایالات متحده در سال 1996، وضعیت موجود برای آنها خوب است.
اما به زودی وضعیت ممکن است تغییر کند. پرونده ای در دادگاه عالی ایالات متحده در حال بررسی است که می تواند ماده 230 قانون را تغییر دهد یا حتی حذف کند. اگر این قانون لغو شود، شبکه های اجتماعی فعلی دیگر وجود ندارند. این یک فرصت طلایی برای جایگزینی فناوری بلاک چین خواهد بود.
اما بخش 230 چه می گوید؟ این بخش بیان می کند که پلتفرم های اینترنتی از نظر قانونی مسئولیتی در قبال محتوای ارسال شده توسط کاربران خود ندارند. در نتیجه، شبکه های اجتماعی می توانند پست کنند و از هر چیزی که کاربران پست می کنند سود ببرند.
پرونده حاضر به تجدیدنظرخواهی شماره گونزالس این خلاف گوگل است. پسرش در سال 2015 قربانی حمله تروریستی داعش به رستورانی در پاریس شد، او معتقد است که الگوریتم های شرکت یوتیوب منجر به معرفی و نمایش فیلم های تبلیغاتی داعش برای کاربران شده است. اقدامی که به استخدام آنها کمک کرد.
YouTube را پس از حذف بخش 230 تصور کنید. آیا باید قبل از نمایش، 500 ساعت محتوای آپلود شده در هر دقیقه را برای بررسی در صف قرار دهم؟ طبیعتاً این کار در این مقیاس امکان پذیر نیست و بسیاری از جذابیت های پلتفرم را از بین می برد. یا شاید آنها رویه فعلی را حفظ می کنند و مسئولیت قانونی محتوای ارسال شده را بر عهده می گیرند؟ تصورش سخت است.
این پرونده بر قوانین ایالات متحده متمرکز است، اما مسائلی که مطرح می کند جهانی هستند. کشورهای دیگر نیز با انتخاب بهترین روش برای نظارت اینترنتی، به ویژه رسانه های اجتماعی، درگیر هستند. فرانسه اخیراً به تولیدکنندگان دستور داده است که به والدین اجازه دهند به راحتی رایانه ها و دستگاه های فرزندان خود را کنترل کنند و جمع آوری تجاری داده های خردسالان را ممنوع کرده است. در بریتانیا، الگوریتم اینستاگرام رسما به عنوان عاملی برای خودکشی یک دختر نوجوان شناسایی شد.
رژیم های مستبدی در جهان وجود دارند که از ارتشی از ترول ها و ربات ها برای کاشتن اطلاعات نادرست و بی اعتمادی در دل مردم استفاده می کنند و سعی در سانسور و دستکاری حقیقت دارند. عدم احراز هویت مجازی برای اکثر حساب های رسانه های اجتماعی این وضعیت را نه تنها ممکن، بلکه اجتناب ناپذیر می کند.
ذینفعان اقتصادی لغو بخش 230 ممکن است کسانی نباشند که شما انتظار دارید. افراد زیادی علیه پلتفرم های بزرگ فناوری شکایت خواهند کرد. در دنیایی که می‌توان رسانه‌های اجتماعی را از نظر قانونی مسئول محتوای ارسال شده در پلتفرم‌هایشان دانست، ارتشی از سردبیران و ناظران محتوا باید برای بررسی هر تصویر یا کلمه‌ای که در سایت‌هایشان ارسال می‌شود، به کار گرفته شوند. با توجه به حجم محتوایی که در دهه های اخیر در شبکه های اجتماعی منتشر شده است، این امر تقریبا غیرممکن به نظر می رسد و احتمالاً یک پیروزی برای رسانه های سنتی خواهد بود.
پلتفرم‌های اجتماعی توسط بسیاری سوء تفاهم شده است. آنها فکر می کنند نرم افزاری که به آنها امکان ارسال، ارسال و مشاهده محتوا را می دهد، محصول است. در صورتی که محصول متعلق به کاربر است و قابلیت نظارت بر محتوا.
مردم حق دارند از حقوق اساسی خود مانند حریم خصوصی در فعالیت های دیجیتال خود بهره مند شوند. در عین حال، منافع عمومی مستلزم سازوکاری است که به وسیله آن بتوانیم اطلاعات واقعی را از نادرست و افراد صادق را از تقلب تشخیص دهیم. اینترنت امروزی قادر به رفع هر دو نیاز نیست.
بلاک چین به ما این امکان را می دهد که همزمان از هویت خود محافظت کرده و در عین حال اثبات کنیم. با استفاده از اثبات بدون دانش (ZKP)، می‌توانیم اطلاعات را – به عنوان مثال، سن یا مدارک حرفه‌ای – بدون افشای اطلاعات اثبات کنیم. توکن‌های Soulbound، شناسه‌های غیرمتمرکز (DID) و برخی از اشکال توکن‌های NFT به زودی به ما این امکان را می‌دهند که یک هویت واحد و قابل اثبات در پلتفرم‌های دیجیتال فعلی یا آینده داشته باشیم.
این برای همه ما خوب است. هم در کار و هم در زندگی شخصی. مدارس و شبکه‌های اجتماعی مکان‌های امن‌تری خواهند بود، محتوای بزرگسالان را می‌توان به‌طور قابل اعتمادی برای سن نامناسب محدود کرد، و ردیابی اطلاعات نادرست آسان‌تر خواهد بود.
انتهای قطعه 230 مانند زلزله خواهد بود. اما اگر رویکردی سازنده داشته باشیم، این می تواند فرصتی طلایی برای بهبود اینترنت محبوبمان باشد. با هویت دیجیتال و اثبات رمزنگاری زنجیره ای، بهتر می توانیم ثابت کنیم که چه کسی هستیم، کجا هستیم و به چه کسی می توانیم اعتماد کنیم.
