عرضه اولیه ارز دیجیتال (ICO)

پیشنهاد اولیه ارز دیجیتال (ICO) در صنعت ارز دیجیتال، این معادل یک عرضه اولیه عمومی است. شرکتی که می خواهد برای ایجاد یک ارز دیجیتال، اپلیکیشن یا سرویس جدید پول جمع کند، یک ICO را به عنوان راهی برای افزایش سرمایه راه اندازی می کند. سرمایه گذاران علاقه مند می توانند از این پیشنهاد استفاده کرده و ارز دیجیتال جدید را از شرکت دریافت کنند. این توکن می تواند در استفاده از محصول یا خدماتی که شرکت ارائه می دهد مفید باشد یا فقط می تواند نشان دهنده مشارکت شرکت یا پروژه باشد.

نحوه راه اندازی یک ارز دیجیتال (ICO)

هنگامی که یک استارت آپ ارز دیجیتال می خواهد از طریق یک ICO پول جمع آوری کند، معمولاً کاغذ سفیدی ایجاد می کند که در آن پروژه درباره چه چیزی است. چه نیازی پس از تکمیل برآورده خواهد شد، چه مقدار پول مورد نیاز خواهد بود، چه تعداد توکن مجازی مالکیت بنیانگذاران خواهد بود، چه پولی پذیرفته خواهد شد و کمپین ICO چقدر طول خواهد کشید. در طول کمپین ICO، علاقه مندان و حامیان پروژه برخی از توکن های پروژه را با پول فیات یا ارز دیجیتال خریداری می کنند. این سکه ها به عنوان توکن به خریداران ارائه می شوند و مشابه سهام یک شرکت هستند که در طول عرضه اولیه به سرمایه گذاران فروخته می شوند.

اگر پول جمع‌آوری‌شده حداقل نیازهای مالی شرکت را برآورده نکند، می‌توان پول را به حامیان بازگرداند. در این مرحله، ICO ناموفق در نظر گرفته می شود. در صورتی که الزامات تامین مالی در مهلت مقرر برآورده شود، وجوه جمع آوری شده برای دستیابی به اهداف پروژه مورد استفاده قرار می گیرد. اگرچه ICO ها تنظیم یا قانون گذاری نشده اند، کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) می تواند مداخله کند.

به عنوان مثال، سازنده تلگرام در سال‌های 2018 و 2019 1.7 میلیارد دلار در ICO جمع آوری کرد، اما SEC اقدام فوری انجام داد و به دلیل فعالیت غیرقانونی تیم توسعه، دستور منع موقت دریافت کرد. در مارس 2020، دادگاه منطقه ای ایالات متحده برای ناحیه جنوبی نیویورک یک حکم اولیه صادر کرد و تلگرام را مجبور کرد که 1.2 میلیارد دلار به سرمایه گذاران بازگرداند و 18.5 میلیون دلار جریمه مدنی بپردازد.

ملاحظات خاص

سرمایه گذارانی که به دنبال خرید هستند عرضه اولیه ارز دیجیتال آنها ابتدا باید با فضای ارزهای دیجیتال بیشتر آشنا شوند. برای اکثر آنها، سرمایه گذاران مجبورند توکن هایی را با سایر ارزهای دیجیتال خریداری کنند. این بدان معناست که سرمایه‌گذار باید قبلاً یک کیف پول رمزنگاری برای ارزهایی مانند بیت‌کوین یا اتریوم ایجاد کرده باشد و همچنین کیف پولی داشته باشد که بتواند هر یک از ارزهای دیجیتالی را که می‌خواهد بخرد در خود جای دهد.

چگونه ICOها را برای شرکت در آن پیدا کنیم؟ هیچ دستورالعملی برای دنبال کردن آخرین ICO ها وجود ندارد. بهترین کاری که یک سرمایه گذار علاقه مند می تواند انجام دهد این است که پروژه های جدید را بصورت آنلاین تحقیق کند. ICO ها میزان قابل توجهی از تبلیغات را ایجاد می کنند و مکان های آنلاین زیادی وجود دارد که سرمایه گذاران برای بحث در مورد فرصت های جدید گرد هم می آیند. سایت‌های خاصی وجود دارند که آنها را جمع می‌کنند و به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهند ICO‌های جدید را کشف کنند و پیشنهادات مختلف را با هم مقایسه کنند.

عرضه اولیه ارز دیجیتال (ICO) در مقابل عرضه اولیه اولیه (IPO)

برای شرکت های سنتی، راه های مختلفی برای جمع آوری سرمایه برای توسعه وجود دارد. یک شرکت تا زمانی که سود آن فقط متعلق به صاحبان شرکت باشد، می تواند کوچک شروع به کار کند و رشد کند. با این حال، این بدان معنی است که آنها باید مدت زیادی صبر کنند تا وجوه جمع آوری شود. همچنین ممکن است شرکت ها برای حمایت مالی اولیه از سرمایه گذاران خارجی تقاضای نقدینگی کنند اما معمولا با واگذاری بخشی از سهام خود جبران می کنند. روش دیگر فروش سهام از طریق IPO، عرضه عمومی سهام شرکت برای جمع آوری پول از سرمایه گذاران است.

در حالی که IPO ها صرفاً با سرمایه گذاران سروکار دارند، ICO ها ممکن است با حامیانی سروکار داشته باشند که مایل به سرمایه گذاری در یک پروژه جدید، مانند یک رویداد سرمایه گذاری جمعی هستند. تفاوت ICOها با تأمین مالی جمعی در این است که حامیان با بازگشت سرمایه در آینده تشویق می شوند، در حالی که سرمایه های جمع آوری شده در کمپین های تأمین مالی جمعی اساساً کمک های مالی هستند. به این دلایل، ICO ها به عنوان “فروش جمعی” شناخته می شوند. ICO ها همچنین حداقل دو تفاوت ساختاری مهم با IPO دارند. اولاً، ICOها عمدتاً غیرقانونی هستند، به این معنی که توسط سازمان‌های دولتی مانند کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) نظارت نمی‌شوند. دوم، به دلیل عدم تمرکز و فقدان مقررات، ICOها از نظر ساختاری آزادتر از IPOها هستند.

ICO ها را می توان به روش های مختلفی ساختار داد. در برخی موارد، یک شرکت هدف یا سقف خاصی را برای تامین مالی خود تعیین می کند، به این معنی که هر توکن فروخته شده در یک ICO قیمت از پیش تعیین شده ای دارد و کل عرضه توکن ها ثابت است. در موردی دیگر، کل عرضه توکن ثابت است اما دارای هدف تامین مالی پویا است. این بدان معناست که توزیع توکن ها به سرمایه گذاران به وجوه دریافتی بستگی دارد. (یعنی کل وجوه دریافتی در عرضه اولیه ارز دیجیتال بیشتر باشد، قیمت هر توکن بیشتر است.) در روشی دیگر، تعداد کل توکن های ارائه شده متغیری است که با توجه به میزان سرمایه دریافتی تعیین می شود. در این موارد قیمت توکن ثابت است اما محدودیتی برای تعداد کل توکن ها وجود ندارد.

مزایا و معایب عرضه اولیه ارز دیجیتال (ICO)

در IPO، سرمایه گذار سهام یک شرکت را در ازای سرمایه گذاری خود دریافت می کند. در مورد IPO، هیچ سهام فی نفسه وجود ندارد. در عوض، شرکت‌هایی که از طریق ICOها سرمایه جمع‌آوری می‌کنند، معادل بلاک چین یک سهام یا ارز دیجیتال را ارائه می‌کنند. در بیشتر موارد، سرمایه گذاران با ارزهای دیجیتال موجود، مانند بیت کوین یا اتریوم، پرداخت می کنند و در ازای آن تعداد زیادی توکن جدید دریافت می کنند.

شایان ذکر است که راه اندازی یک IPO برای ایجاد توکن برای یک شرکت چقدر آسان است. خدمات آنلاینی وجود دارد که به شما امکان می دهد توکن های ارز دیجیتال را در چند ثانیه تولید کنید. هنگام در نظر گرفتن تفاوت بین یک سهم و یک توکن، سرمایه گذاران باید در نظر داشته باشند که یک توکن ارزش ذاتی یا امنیت قانونی ندارد. مدیران ICO براساس شرایط، توکن‌ها را تولید و دریافت می‌کنند و سپس با انتقال آنها به سرمایه‌گذاران، آنها را بر اساس برنامه زمانی خود توزیع می‌کنند.

سرمایه گذاران اولیه در یک IPO ارز دیجیتال معمولاً با این امید که پروژه پس از راه اندازی موفق شود، انگیزه خرید توکن ها را دارند. اگر واقعاً این اتفاق بیفتد، ارزش توکن‌هایی که در طول ICO خریداری کرده‌اند از قیمت تعیین‌شده اولیه بالاتر می‌رود و به کل سود می‌رسند. این مهمترین مزیت است عرضه اولیه ارز دیجیتال عبارت است از: امکان بازدهی بسیار بالا.

ICO ها در واقع بسیاری از سرمایه گذاران را به میلیونر تبدیل کرده اند. به عنوان مثال، در سال 2017، 435 IPO ارز دیجیتال موفق وجود داشت که هر کدام به طور متوسط ​​12.7 میلیون دلار درآمد کسب کردند. بنابراین کل جمع آوری شده برای سال 2017 5.6 میلیارد دلار بود که 10 پروژه بزرگ 25٪ از کل را جذب کردند. علاوه بر این، توکن‌های خریداری‌شده در ICO میانگین بازدهی ۱۲ برابری را برای سرمایه‌گذاران به ارمغان آورد.

از آنجایی که IPO ها در صنعت کریپتو و بلاک چین پیشگام بوده اند، چالش ها، خطرات و فرصت های پیش بینی نشده ای را نیز به همراه داشته اند. بسیاری از سرمایه گذاران به امید بازگشت سریع و قدرتمند سرمایه خود در این IPO ها شرکت می کنند. موفق ترین ICOهای چند سال اخیر منشأ این امید هستند زیرا در واقع بازدهی فوق العاده ای را به همراه داشته اند. این اشتیاق سرمایه گذار می تواند مردم را نیز گمراه کند. از آنجایی که ICOها عمدتاً غیرقانونی هستند، مملو از انواع کلاهبرداری‌هایی هستند که سرمایه‌گذاران بیش از حد ناآگاه و ضعیف را شکار می‌کنند، و از آنجا که توسط نهادهای مالی مانند SEC تنظیم نمی‌شوند، وجوهی که به دلیل تقلب یا بی‌صلاحیتی از دست می‌روند، هرگز بازگردانده نمی‌شوند.

افزایش ناگهانی این IPO ها در سال 2017 با واکنش شدید تعدادی از سازمان های دولتی و غیردولتی در اوایل سپتامبر 2017 همراه شد. بانک خلق چین رسما ICO ها را ممنوع کرد و آنها را برای ثبات اقتصادی و مالی مضر دانست. بانک مرکزی چین استفاده از توکن ها را به عنوان ارز ممنوع کرد و بانک ها را از ارائه خدمات مرتبط با ICO ها منع کرد. در نتیجه قیمت بیت کوین و اتریوم کاهش یافت که بسیاری آن را نشانه ای از مقررات بیشتر ارزهای دیجیتال در آینده می دانستند. در اوایل سال 2018، توییتر، فیس بوک و گوگل نیز تبلیغات IPO را ممنوع کردند. هیچ تضمینی وجود ندارد که سرمایه‌گذار هنگام سرمایه‌گذاری در IPO ارز دیجیتال در معرض خطر کلاهبرداری قرار نگیرد. برای جلوگیری از کلاهبرداری ICO، سرمایه گذاران باید:

1. اطمینان حاصل کنید که توسعه دهندگان پروژه می توانند اهداف خود را به وضوح تعریف کنند. ICOهای موفق معمولا دارای کاغذهای سفید ساده و قابل فهم با اهداف واضح و مختصر هستند.
2. با توسعه دهندگان آشنا شوید سرمایه گذاران باید برای شفافیت 100% شرکتی که ICO را راه اندازی می کند، تلاش کنند.
3. شرایط و ضوابط قانونی تعیین شده برای ICOها را دنبال کنید. از آنجایی که رگولاتورهای خارجی عموماً این فضا را کنترل نمی کنند، مسئولیت سرمایه گذار است که از مشروعیت آنها اطمینان حاصل کند.

نمونه پیشنهاد اولیه سکه (ICO).

با رشد فضای ICO، مبالغ جمع آوری شده توسط بزرگترین پروژه ها نیز افزایش یافته است. هنگام ارزیابی یک ICO، می توانید مقدار پول جمع آوری شده در آن و همچنین بازگشت سرمایه را در نظر بگیرید. گاهی اوقات ICOهایی با ROI قابل توجه پروژه هایی نیستند که بیشترین پول را جمع آوری کنند و بالعکس.

عرضه اولیه ارز دیجیتال اتریوم در سال 2014 اولین پیشگام بود و در 42 روز 18 میلیون دلار جمع آوری کرد. اتریوم به دلیل نوآوری در برنامه های غیرمتمرکز (dApps) ثابت کرده است که برای کل فضای IPO بسیار مهم است. زمانی که اتریوم شروع به کار کرد، ارزش هر توکن 0.67 دلار بود و اکنون حدود 3000 دلار ارزش دارد. در سال 2015، یک ICO دو فازی برای شرکتی به نام Antshares راه اندازی شد که بعداً به NEO تغییر نام داد.

مرحله اول ICO در اکتبر 2015 به پایان رسید و مرحله دوم تا سپتامبر 2016 ادامه یافت. در این مدت، NEO حدود 4.5 میلیون دلار درآمد کسب کرد. اگرچه یکی از بزرگ‌ترین ICOها از نظر جذب سرمایه نیست، اما برای بسیاری از سرمایه‌گذاران اولیه، بازگشت سرمایه استثنایی را فراهم کرده است. قیمت NEO در IPO حدود 0.03 دلار بود و در اوج خود حدود 200 دلار معامله شد.

اخیرا، ICOها مقادیر قابل توجهی بالاتری را از نظر کل وجوه جمع آوری شده تولید کرده اند. در طول یک ماهه ICO که در مارس 2018 به پایان رسید، دراگون کوین توانست حدود 320 میلیون دلار جمع آوری کند. شرکت پشتیبان پلتفرم EOS بعداً با جمع آوری 4 میلیارد دلار در طول ICO یک ساله، رکورد Dragon Coin را شکست.

نتیجه

در این مقاله با مفهوم عرضه اولیه ارز دیجیتال ما با ICO ها ملاقات کردیم و متوجه شدیم که در واقع از آنها برای جمع آوری پول از سرمایه گذاران برای شروع یک پروژه استفاده می شود و در ازای وجوه جمع آوری شده، تعداد مشخصی توکن جدید که متعلق به این پروژه است به سرمایه گذاران داده می شود.

هنگام شرکت در ICO نکات زیادی وجود دارد که سرمایه گذاران باید به آن توجه کنند که در این مقاله نیز به اختصار به آنها اشاره شده است. از آنجایی که این IPOها ممکن است از همان ابتدا تقلبی طراحی شده باشند و از آنجایی که توسط هیچ نهاد نظارتی رسمی نظارت نمی شوند، هیچ راهی برای بازگرداندن سرمایه وجود نخواهد داشت.