تغییر محیط کار با متاورس

دنیایی را تصور کنید که در آن می‌توانید با همکاران خود در کنار ساحل صحبت کنید، یادداشت ‌برداری از جلسات را در حالی که در اطراف ایستگاه فضایی بین المللی شناور هستید، یا از دفتر خود در لندن به نیویورک تله‌ پورت می کنید، انجام دهید. (بدون اینکه قدمی بیرون از درب ورودی خود بردارید.) آیا این روزها با برگزاری جلسات بسیار زیاد، تحت فشار هستید؟ پس چرا به جای خودتان قل دیجیتالی مجهز به هوش مصنوعی خود را ارسال نکنید تا بار را از روی دوش خود بردارید؟ هیجان انگیز است!!! در این مطلب در مورد تغییر محیط کار با متاورس و نقش آن در آینده محیط های کاری صحبت خواهیم کرد.

نمونه‌ هایی که در ابتدای مطلب گفته شد، فقط نگاهی اجمالی به چشم‌انداز آینده کاری است که توسط «متاورس» وعده داده شده است. «متاورس» اصطلاحی است که در اصل توسط نیل استفنسون، در سال 1992 برای توصیف دنیای آینده واقعیت مجازی ابداع شد. در حالی که متاورس با داشتن یک تعریف دقیق مخالف است، اما عموماً به عنوان شبکه ای از جهان های مجازی سه بعدی در نظر گرفته می شود که در آن افراد می توانند از طریق “آواتار” مجازی خود با یکدیگر تعامل داشته باشند، تجارت کنند و ارتباطات اجتماعی ایجاد کنند. شما به متاورس به عنوان یک نسخه واقعیت مجازی از اینترنت امروزی فکر کنید.

متاورس در حالی که از بسیاری جهات هنوز نوپا محسوب می شود اما به طور ناگهانی به یک تجارت بزرگ تبدیل شده است. غول های فناوری و غول های بازی مانند متا (که پیش از این فیس بوک بود)، مایکروسافت، اپیک گیمز، Roblox و دیگران، همگی جهان های مجازی یا متاورس های خود را ایجاد می کنند. متاورس از مجموعه وسیعی از فناوری‌های مختلف، از جمله پلتفرم‌های واقعیت مجازی، بازی‌ها، یادگیری ماشینی، بلاک چین، گرافیک سه بعدی، ارزهای دیجیتال، حسگرها و (در برخی موارد) هدست‌های دارای قابلیت واقعیت مجازی استفاده می‌کند.

چگونه به متاورس می رسید؟ 

بسیاری از راه ‌حل‌های متاورس فعلی در محل کار به چیزی بیش از یک کامپیوتر، ماوس و کلیدهای صفحه کلید نیاز ندارند، اما برای تجربه کامل فراگیر این محیط سه بعدی، معمولاً باید از یک هدست با قابلیت VR استفاده کنید. با این حال، پیشرفت سریعی در هولوگرافی تولید شده توسط رایانه نیز در حال رخ دادن است که نیاز به هدست را از بین می‌برد، که این کار را یا با استفاده از نمایشگرهای هولوگرام که نمایشی هولوگرافیک را از تصاویر رایانه ایجاد می کنند، انجام می دهند، یا با استقرار غلاف‌های هولوگرافی و با طراحی ویژه برای نمایش افراد و تصاویر در فضای واقعی. شرکت‌هایی مانند Meta نیز دستکش‌های لمسی تولید کرده اند که کاربران را قادر می‌سازد با اشیاء مجازی سه بعدی تعامل داشته باشند و احساساتی مانند حرکت، بافت و فشار را تجربه کنند.

در metaverse، می‌توانید دوست پیدا کنید، حیوانات خانگی مجازی را داشته باشید، آیتم‌های مد مجازی طراحی کنید، املاک و زمین مجازی بخرید، در رویدادها شرکت کنید، هنر دیجیتال بسازید و بفروشید و برای راه ‌اندازی آن‌ها درآمد کسب کنید. تا همین اواخر، پیامدهای متاورس در حال ظهور، برای دنیای کار، کمتر مورد توجه قرار گرفته بود که این موضوع اکنون در حال تغییر است.

اثرات همه گیری بیماری کووید 19 و کرونا، به ویژه محدودیت در جلسات فیزیکی و سفر، باعث می شود که شرکت ها برای تجارب کاری معتبرتر، منسجم و تعاملی تر از راه دور و ترکیبی جستجوهایی داشته باشند. در موضوع تغییر محیط کار با متاورس، به نظر می رسد متاورس، جهان کار را حداقل به چهار روش اصلی تغییر شکل دهد: اشکال جدیدی از همکاری تیمی همه جانبه؛ ظهور همکاران دیجیتالی جدید و مجهز به هوش مصنوعی؛ تسریع یادگیری و کسب مهارت ها از طریق مجازی سازی و فناوری های بازی سازی شده؛ و در نهایت ظهور یک اقتصاد فراجهانی با شرکت‌ها و نقش‌های کاری کاملاً جدید.

قبل از ادامه مطلب، پیشنهاد می کنیم مقاله متاورس، زنجیره اتصال همه چیز را نیز مطالعه کنید.

شبیه سازی حضور در محیط کار: کار تیمی و همکاری در متاورس

متاورس وعده می دهد سطوح جدیدی از ارتباط اجتماعی، تحرک و همکاری را به دنیای کار مجازی بیاورد. NextMeet، مستقر در هند، یک پلتفرم واقعیت مجازی سه بعدی مبتنی بر آواتار است که بر راه حل های کار تعاملی، همکاری و یادگیری متمرکز است. ماموریت این سیستم کامپیوتری، حذف انزوا و عدم ارتباط نیروی کار است که می تواند به خاطر کار از راه دور و ترکیبی باشد.

Pushpak Kypuram، بنیانگذار و مدیر NextMeet که الهام بخش راه حل محل کار مجازی در این پلتفرم است بیان می کند که: “با تغییر محیط های کاری از حضوری به کار از راه دور پس از بیماری همه گیر کرونا، موضوع نگه داشتن کارمندان، به یک چالش بزرگ برای بسیاری از شرکت ها تبدیل شده است. شما نمی توانید 20 نفر را در محیط مسطح 2 بعدی در یک تماس ویدیویی نگه دارید. برخی افراد دوست ندارند جلوی دوربین ظاهر شوند. در متاورس شما یک سناریوی واقعی را شبیه سازی نمی کنید. به همین دلیل است که شرکت ها به پلتفرم های مبتنی بر متاورس روی می آورند.

جهت آشنایی با پروژه های در حال توسعه متاورس، بر روی لینک مربوطه کلیک کنید.

با پلتفرم فراگیر NextMeet، آواتارهای دیجیتالی کارمندان می‌توانند به‌صورت هم‌زمان به دفاتر مجازی و اتاق‌های جلسه وارد شده و یا خارج شوند، به یک میز مجازی بروند، یک ارائه زنده داشته باشند، با همکاران خود در سالن شبکه استراحت کنند، یا اینطرف و آن طرف پرسه بزنند. (یک مرکز کنفرانس یا نمایشگاه با استفاده از یک آواتار قابل تنظیم). شرکت‌کنندگان از طریق رایانه رومیزی یا دستگاه تلفن همراه خود به محیط مجازی دسترسی پیدا می‌کنند، آواتار خود را انتخاب یا طراحی می‌کنند و سپس از دکمه‌های صفحه‌کلید برای حرکت در فضا استفاده می‌کنند: کلیدهای فلش (پیکان) برای حرکت، دوبار کلیک کردن برای نشستن روی صندلی و غیره.

کیپورام (Kypuram) مثالی از ورود کارمندان می‌دهد: «اگر 10 همکار جدید خود را وارد کنید و یک سند PDF برای معرفی شرکت به آنها نشان دهید، بعد از 10 دقیقه تمرکز خود را از دست خواهند داد. کاری که در عوض انجام می دهیم این است که از آنها بخواهیم در امتداد یک سالن یا گالری سه بعدی با 20 غرفه تعاملی قدم بزنند، جایی که آنها می توانند شرکت را جستجو و کشف کنند. درواقع آنها را وادار می‌کنید که در سالن مجازی قدم بزنند، نه اینکه یک سند را بخوانند.»

سایر شرکت‌های متاورس بر راه‌ حل‌های محل کار تأکید دارند که به مقابله با خستگی جلسات ویدیویی و عدم ارتباط اجتماعی در کار از راه دور کمک می‌کند. PixelMax، یک استارت‌آپ مستقر در بریتانیا، به سازمان‌ها کمک می‌کند تا مکان‌های کاری همه جانبه‌ای ایجاد کنند که برای افزایش انسجام تیم، سلامت کارکنان و همکاری طراحی شده‌اند. محل کار مجازی آنها، که از طریق یک سیستم مبتنی بر وب در رایانه شما وارد می شود و نیازی به هدست ندارد، شامل ویژگی هایی مانند:

تجربه‌های برخورد

 فناوری همه جانبه PixelMax به شما امکان می‌دهد آواتارهای همکارانتان را به‌طور هم‌ زمان ببینید. در این فناوری وقتی با همکاران خود در محل کار مجازی برخورد می‌کنید، این محیط توقف آن‌ها را برای گپ زدن آسان‌تر می‌کند. در مصاحبه اخیر، Shay O’Carroll، یکی از بنیانگذاران PixelMax، توضیح داد که: “مکالمات غیررسمی و خودانگیزشی، حجم عظیمی از ارتباطات تجاری را تشکیل می دهند، تحقیقات نشان می دهد تا 90٪، زمینه هایی مانند تحقیق و توسعه شرکت ها و به خصوص در طول همه گیری، بسیاری از این ارتباطات حیاتی از دست رفته است.

برای اطلاع از روش های مختلف جهت کسب درآمد از متاورس، خواندن مقاله مربوطه می تواند برای شما مفید باشد.

فضاهای رفاهی

این فضاهای اختصاصی برای کاربران در سرتاسر جهان است تا استراحت کنند و چیزی متفاوت را تجربه کنند. همانطور که Shay O’Carroll توضیح داد: “ما مناطق رفاهی ایجاد کرده ایم که به عنوان جنگل یا آکواریوم طراحی شده اند. افراد حتی می توانند روی ماه باشند. این مناطق می‌توانند حاوی محتوای درخواستی مانند یوگا، مراقبه‌ و یا کلاس‌های ورزشی باشند.»

تحویل در فضای فیزیکی شما

مشتریان می توانند ویژگی هایی مانند امکان سفارش غذا یا کتاب و سایر کالاها را در محیط مجازی اضافه کنند و آنها را در مکان فیزیکی شما (به عنوان مثال، خانه) تحویل دهند.

ردیابی وضعیت به صورت زنده 

درست مانند محل کار فیزیکی، می‌توانید در اطراف قدم بزنید و آن را به صورت پانوراما از طبقه دفتر ببینید، یا اینکه ببینید همکاران کجا قدم میزنند و چه کسانی آزاد هستند، یا برای یک چت سریع و غیره مراجعه کنید.

به گفته اندی ساندز، یکی از بنیانگذاران PixelMax، چشم انداز نهایی این است که بتوان مکان های کاری مجازی مختلف را به هم متصل کرد. این شرکت در حال حاضر در حال ساخت یک محل کار مجازی برای گروهی متشکل از 40 سازنده پیشرو در طراحی داخلی است که در منچستر انگلستان مستقر هستند. “این موضوع در مورد ساختن جامعه، گفتگوها و تعاملات است. ما می‌خواهیم آواتارهای کارمند را قادر کنیم بین دنیای تولید و دنیای طراحی داخلی حرکت کنند، یا حتی بتوانند آواتار خود را برداشته، بروند و کنسرتی را در Roblox و Fortnite تماشا کنند.”

کار از راه دور می تواند استرس زا باشد. تحقیقات Nuffield Health در بریتانیا نشان داد که تقریباً یک سوم از کارمندان از راه دور در بریتانیا، در تفکیک محیط خانه و زندگی کاری از یکدیگر، با مشکلاتی روبرو هستند، به طوری که بیش از یک چهارم این افراد به سختی می‌توانند پس از پایان روز کاری تغییر جهت داده و استراحت کنند.

محیط های کار مجازی می توانند مرزبندی بهتری بین زندگی خانه و کار ایجاد کنند، این محیط ها، حسی را ایجاد می کنند که هر روز وارد محل کار می شوید و بعد از اتمام کارتان با همکاران خود، محیط کار را ترک کرده و با آنها خداحافظی می کنید. در محل کار مجازی، آواتار شما وسیله‌ای برای برقراری ارتباط با وضعیت شما فراهم می‌کند، (به عنوان مثال در یک جلسه، یا برای استراحت ناهار رفته‌ اید، و غیره) این موضوع باعث می‌شود بدون احساس زنجیرشدن به کامپیوتر یا تلفن همراه، که منبع مکرر ارتباط است، با همکاران ارتباط برقرار کنید (بدون داشتن استرس در موقعیت های سنتی کار از راه دور).

کار تیمی و ارتباطات بهتر مطمئناً محرک‌های کلیدی محیط کار مجازی خواهد بود اما چرا باید در اینجا توقف کرد؟ متاورس فرصت های جدیدی را برای بازنگری در محیط اداری و کاری باز می کند و عناصر ماجراجویی، خودانگیزشی و پر از شگفتی را معرفی می کند. یک دفتر مجازی نباید یک محیط شرکتی یکنواخت در مرکز شهر باشد: چرا یک مکان ساحلی، یک سفر دریایی در اقیانوس یا حتی دنیای دیگری نباشد؟

این چشم انداز الهام بخش Gather است: یک پلتفرم بین المللی واقعیت مجازی که به کارمندان و سازمان ها اجازه می دهد تا دفتر خود را بسازند. این دفاتر رویایی می‌توانند متفاوت باشند: از «دفتری در ایستگاه فضایی بین المللی» با منظره‌ای از سیاره زمین تا «دفتر دزدان دریایی»، با منظره‌های اقیانوس، کابین کاپیتان و سالنی در قسمت جلوی عرشه کشتی برای معاشرت و مهمانی. برای افراد کم‌ترماجراجو، می‌توانید از میان گزینه‌هایی مانند مهمانی مجازی روی پشت بام یا ملاقات در باغ‌های زِن (Zen Garden، باغ های صخره ای ژاپنی) انتخاب کنید.

معرفی همکار دیجیتالی شما

همکاران ما در متاورس محدود به آواتارهای همکاران دنیای واقعی ما نخواهند بود. به‌طور فزاینده‌ای، مجموعه‌ای از همکاران دیجیتالی به ما ملحق خواهند شد، ربات‌های بسیار واقع‌گرایانه، مجهز به هوش مصنوعی و شبیه انسان. این عواملِ هوش مصنوعی به‌عنوان مشاور و دستیار عمل می‌کنند و بسیاری از کارهای سنگین را در متاورس انجام می‌دهند و در تئوری، کارگران انسانی را برای کارهای مولدتر و با ارزش افزوده آزاد می‌کنند.

برای اطلاع از پروژه های جدید متاورس، مقاله مربوطه را مطالعه نمائید.

سال‌های اخیر شاهد پیشرفت‌های چشمگیری در سیستم‌های هوش مصنوعی مکالمه‌ای بوده‌ایم: الگوریتم‌هایی که می‌توانند مکالمات متنی و صوتی را درک کنند و به زبان طبیعی مکالمه کنند. چنین الگوریتم‌هایی اکنون در حال تبدیل شدن به انسان‌های دیجیتالی هستند که می‌توانند زمینه را حس و تفسیر کنند، احساسات را نشان دهند، حرکاتی شبیه به انسان داشته باشند و تصمیم بگیرند.

یک مثال در این مورد، UneeQ است، (یک پلتفرم فناوری بین‌المللی که بر ایجاد «انسان دیجیتالی» تمرکز دارد که می‌توانند در زمینه‌ها و نقش‌های مختلف کار کنند). کارگران دیجیتال UneeQ، عبارتند از نولا (Nola)، یک دستیار خرید دیجیتال یا نگهبان فروشگاه های Noel Leeming در نیوزلند. راشل (Rachel)، یک مشاور تمام وقت در وام مسکن؛ و دانیل (Danil)، که می تواند چندین مشتری را به طور همزمان ملاقات کند تا مشاوره مدیریت در زمینه ثروت شخصی ارائه دهد.

احساسات مرز بعدی در فراجهان هستند. SoulMachines، یک استارت‌آپ فناوری مستقر در نیوزلند، پیشرفت‌هایی را در زمینه هوش مصنوعی (مانند یادگیری ماشین و بینایی رایانه) و انیمیشن‌های مستقل (مانند رندر کردن بیان، جهت نگاه، و ژست‌های بلا‌درنگ) گرد هم می‌آورد تا زندگی واقعی را خلق کند: (انسان های دیجیتالی به منظور پاسخگویی عاطفی). انسان‌های دیجیتال نقش‌های متنوعی مانند مشاوران مراقبت از پوست، مشاور بهداشتی کووید، نمایندگان املاک و مربیان آموزشی برای متقاضیان کالج را بر عهده می‌گیرند.

فناوری انسان دیجیتال، حوزه وسیعی از امکانات را برای کارگران و سازمان‌ها باز می‌کند. انسان‌های دیجیتالی بسیار مقیاس‌پذیر هستند، آن‌ها برای خوردن قهوه توقف نمی کنند و می‌توانند همزمان در چندین مکان مستقر شوند. آنها می توانند برای کارهای تکراری، کسل کننده یا خطرناک تر در متاورس مستقر شوند.

کارگران انسانی به طور فزاینده ای این گزینه را خواهند داشت که همکاران دیجیتالی خود را طراحی و ایجاد کنند، شخصی سازی شده و متناسب با آنها کار کنند. اما انسان‌های دیجیتال خطراتی را نیز به همراه خواهند داشت، مانند افزایش اتوماسیون و جابجایی کار انسانی برای کارگران با مهارت پایین‌تر که عموماً فرصت‌های کمتری برای جابه‌جایی به سمت نقش‌های جایگزین دارند یا فرسایش احتمالی در هنجارهای فرهنگی و رفتاری.

یادگیری سریعتر در متاورس

متاورس می تواند آموزش و توسعه مهارت ها را متحول کند و زمان مورد نیاز برای توسعه و کسب مهارت های جدید را به شدت فشرده کند. مربی‌های دیجیتالی مجهز به هوش مصنوعی می‌توانند برای کمک به آموزش کارکنان و مشاوره شغلی در دسترس باشند. در متاورس، هر شی (به عنوان مثال، یک کتابچه راهنمای آموزشی، ماشین یا محصول) می تواند تعاملی باشد و نمایشگرهای سه بعدی و راهنمای گام به گام «چگونگی کار» را ارائه دهد. تمرین‌ها و شبیه‌سازی‌های نقش‌آفرینی در دنیای واقعیت مجازی رایج خواهند شد و آواتارهای کارگر را قادر می‌سازد تا در سناریوهای بسیار واقعی و «بازی»، مانند «فروش قوی»، «مشتری سخت گیر» یا «مکالمه چالش‌برانگیز کارمند» یاد بگیرند و آموزش مورد نیاز را کسب کنند.

فناوری‌های واقعیت مجازی در حال حاضر در بسیاری از بخش‌ها، برای تسریع توسعه مهارت‌ها استفاده می‌شوند: شرکت فناوری جراحی Medivis از فناوری HoloLens مایکروسافت برای آموزش دانشجویان پزشکی از طریق تعامل با مدل‌های آناتومی سه بعدی استفاده می‌کند. Embodied Labs از ویدئوی 360 درجه برای کمک به کارکنان پزشکی برای تجربه اثرات بیماری آلزایمر و اختلالات سمعی و بصری مرتبط با سن استفاده کرده است تا به تشخیص این نوع بیماری ها کمک کند. شرکت بوش (Bosch) به عنوان غول تولیدی و شرکت فوردموتور (Ford Motor) پیشگام در استفاده از یک ابزار آموزشی VR با استفاده از هدست Oculus Quest هستند که برای آموزش تکنسین ها در مورد تعمیر و نگهداری خودروهای الکتریکی کاربرد دارد. 

شرکتی مستقر در بریتانیا با نام Metaverse Learning با همکاری UK Skills برای ایجاد مجموعه‌ای از 9 مدل آموزش واقعیت افزوده برای پرستاران خط مقدم در بریتانیا دست به کار شده است تا با استفاده از انیمیشن‌های سه بعدی و واقعیت افزوده، مهارت‌های فراگیران در سناریوهای خاص را آزمایش و آن را تقویت نماید. (بهترین شیوه ها در مراقبت های پرستاری)

متاورس با ریشه‌های عمیق در بازی‌های آنلاین، می‌تواند از پتانسیل فناوری‌های مرتبط با یادگیری بازی ‌سازی‌شده برای کسب آسان ‌تر و سریع ‌تر مهارت‌ها استفاده کند. O’Carroll PixelMax مشاهده کرد: “بازی به فعالیت یادگیری تبدیل می شود. در دنیای پزشکی، ما از فناوری های بازی سازی شده برای آموزش تکنسین های آزمایشگاهی استفاده کرده ایم.

در گروه‌های مختلفی قرار می‌گیرید و سپس به سراغ یک دستگاه آزمایش PCR مجازی می‌روید که در آنجا مراحل یادگیری در مورد نحوه کار با آن دستگاه را طی می‌کنید و نتیجه آموزشی‌تان ثبت می‌شود.» برای جامعه خدمات در بریتانیا شامل: پلیس، آتش نشانان، خدمه پزشکی، و غیره، PixelMax روی بازی هایی کار می کند که تمرین بدنی را با گیمیفیکیشن همه جانبه ترکیب می کند تا این گروه ها را قادر به انجام تمرینات تکراری کند، استراتژی های مختلف را امتحان کند و نتایج متفاوتی را مشاهده نماید.

تحقیقات نشان داده است که آموزش دنیای مجازی می‌تواند مزایای مهمی نسبت به مربی سنتی یا آموزش مبتنی بر کلاس درس داشته باشد، زیرا زمینه بیشتری برای نمایش بصری مفاهیم (به عنوان مثال، طراحی مهندسی) و شیوه‌های کاری ایجاد می‌کند.

نقش متاورس در آینده صنعت خودرو و رانندگی در متاورس را بخوانید.

این نوع آموزش فرصت بیشتری برای یادگیری از طریق اقدام عملی و به طور کلی مشارکت بالاتر از طریق غرق شدن در بازی ها و حل مسئله از طریق روش های “مبتنی بر جست و جو” فراهم می کند. یادگیری دنیای مجازی همچنین می‌تواند از عوامل مجازی، یعنی ربات‌های مبتنی بر هوش مصنوعی، استفاده کند که می‌توانند به یادگیرندگان در هنگام گیر کردن در مسائل کمک کنند، تلنگرهایی را ارائه دهند و چالش‌های مقیاس‌پذیر را تنظیم کنند.

ماهیت بصری و تعاملی یادگیری مبتنی بر متاورس نیز احتمالاً برای افراد اوتیستیک جذاب است که به جای نشانه های کلامی به انواع نشانه های دیداری بهتر پاسخ می دهند. ابزارهای واقعیت مجازی همچنین می توانند برای مبارزه با اضطراب اجتماعی در موقعیت های کاری مورد استفاده قرار گیرند. (به عنوان مثال با ایجاد فضاهای واقعی اما ایمن برای تمرین ارائه های عمومی و ملاقات ها)

نقش های جدید در اقتصاد متاورس

اینترنت فقط روش‌های جدید کار را به وجود نمی‌آورد: متاورس، اقتصاد دیجیتال کاملاً جدیدی را به ارمغان می آورد، شرکت‌های جدید، مشاغل جدید و نقش‌های جدید. اقتصاد سه بعدی همه جانبه در دهه پیش رو شتاب بیشتری می گیرد. IMVU، یک شبکه اجتماعی مبتنی بر آواتار با بیش از 7 میلیون کاربر در ماه، هزاران سازنده دارد که محصولات مجازی خود را برای متاورس (طراحی لباس‌ها، مد و فشن، مبلمان، آرایش، موسیقی، برچسب‌ها، حیوانات خانگی) تولید می‌کنند و می‌فروشند.

7 میلیون دلار درآمد در ماه. در کنار سازندگان، «meshers» ها هستند، توسعه دهندگانی که قالب های سه بعدی اولیه را طراحی کرده که دیگران می توانند آن را سفارشی کنند و به عنوان محصولات مجازی طراحی کنند. یک mesh موفق را می توان هزاران بار تکرار کرد، به فروش رساند و درآمد قابل توجهی برای توسعه دهنده آن به دست آورد. پلتفرم Decentraland در حال ایجاد مشاورین املاک مجازی است که کاربران را قادر می سازد تا بر روی قطعات زمین مجازی خرید، فروش و کسب و کار ایجاد کنند و پول دیجیتالی به نام “مانا” کسب کنند.

با نگاهی بیشتر به آینده، همانطور که امروزه در مورد شرکت‌های بومی دیجیتال صحبت می‌کنیم، احتمالاً شاهد ظهور شرکت‌های بومی فراجهانی خواهیم بود. شرکت‌هایی که کاملاً در دنیای مجازی و سه بعدی طراحی و توسعه یافته‌اند و همانطور که اینترنت نقش های جدیدی را به ارمغان آورده است که 20 سال پیش به سختی وجود داشت (مانند مدیران بازاریابی دیجیتال، مشاوران رسانه های اجتماعی و متخصصان امنیت سایبری) به همین ترتیب، متاورس نیز احتمالاً نقش های جدیدی را به ارمغان خواهد آورد که ما می توانیم فقط امروز را تصور کنید: طراحان مکالمه آواتار، آژانس های مسافرتی “هولوپورتینگ” برای سهولت جابجایی در جهان های مختلف مجازی، مدیریت ثروت دیجیتال و مدیران دارایی و غیره.

چالش ها و الزامات

علیرغم وعده های بزرگی که در موضوع تغییر محیط کار با متاورس بیان کردیم باید گفت، متاورس از بسیاری جهات هنوز در مراحل اولیه است. موانع مهمی می‌توانند جلوی پیشرفت آینده آن را بگیرند: به عنوان مثال زیرساخت‌های محاسباتی و توان مورد نیاز برای توسعه دهنده یک متاورس تمام عیار، بسیار زیاد است و متاورس امروزی متشکل از جهان‌های مجازی مختلفی است که مانند اینترنت اصلی یکپارچه نیستند.

متاورس همچنین انبوهی از مسائل مربوط به مقررات و انطباق منابع انسانی را به همراه دارد، به عنوان مثال در مورد خطرات احتمالی اعتیاد، یا رفتارهای غیرقابل قبولی مانند قلدربازی یا آزار و اذیت در دنیای مجازی، که اخیرا نگرانی هایی در مورد آنها وجود داشته است. در حالی که بسیاری از مسائل باقی مانده، رهبران کسب و کار، سیاست گذاران و رهبران منابع انسانی می توانند الزامات زیر را برای همکاری موفق در متاورس شروع کنند:

قابلیت انتقال مهارت‌ها را در اولویت قرار دهید: برای کارگران، نگرانی‌هایی در مورد قابلیت انتقال مهارت‌ها و صلاحیت‌ها وجود خواهد داشت: «آیا تجربه یا اعتبار به‌دست‌آمده در یک دنیای مجازی یا شرکت در دنیای دیگر یا در زندگی واقعی من مرتبط خواهد بود؟» کارفرمایان، مربیان و مؤسسات آموزشی می‌توانند با توافق بر روی استانداردهای تأیید شده، مهارت‌های قابل انتقال بیشتری ایجاد کنند. 

واقعاً ترکیبی باشید: همانطور که تجربه عجله برای کار از راه دور در طول همه‌گیری نشان داد، بسیاری از شرکت‌ها در اتخاذ روش‌های واقعا دیجیتالی کار، با سیاست‌های منسوخ، فقدان زیرساخت و مرزبندی دقیق بین فناوری‌های مصرف‌کننده و کسب‌وکار، عقب مانده بودند. شرکت‌ها باید از این اشتباهات در متاورس اجتناب کنند و از همان ابتدا مدل‌های کاری یکپارچه ایجاد کنند که به کارمندان اجازه می‌دهد به طور یکپارچه بین سبک‌های کاری فیزیکی، آنلاین و مجازی سه بعدی، با استفاده از فناوری‌های مصرف‌کننده بومی متاورس حرکت کنند.

آواتارها، کنسول‌های بازی، VR، هدست‌ها، ردیاب های کنترل‌کننده‌ که با لمس و کنترل حرکت موقعیت کاربر را در دنیای واقعی به دنیای مجازی ترسیم می‌کنند (اگرچه برخی از نسخه‌ها فقط از دوربین استفاده می‌کنند). با این حال این کار تنها شروع است. برخی از شرکت‌ها در حال توسعه فناوری‌های حرکت مجازی مانند اتصالات پا و تردمیل برای ایجاد تجربیات واقعی راه رفتن هستند. Nextmind از الکترودهای ECG برای رمزگشایی سیگنال های عصبی استفاده می کند تا کاربران بتوانند اشیا را با ذهن خود کنترل کنند.

با فرزندان خود صحبت کنید: متاورس شرکت ها را وادار می کند تا با تمرکز بر محتوای بسیار محرک، فراگیر و مبتنی بر چالش، به طور کامل نحوه تفکر خود در مورد آموزش را دوباره ابداع کنند. در طراحی متاواژه های محل کار خود، شرکت ها باید به ویژه به نسل جوان نگاه کنند، که بسیاری از آنها در یک محیط بازی، سه بعدی و اجتماعی بزرگ شده اند. یادگیری بین نسلی معکوس یعنی جایی که اعضای نسل جوان به همکاران مسن تر خود آموزش می دهند، می تواند به گسترش کار مبتنی بر متاورس در بین کل نیروی کار کمک زیادی کند.

آن را باز نگه دارید: متاورس امروزی تا حد زیادی به شیوه ای باز و غیرمتمرکز ظاهر شده که با تلاش میلیون ها توسعه دهنده، گیمر و طراح ایجاد شده است. برای استفاده کامل از قدرت این جنبش دموکراتیک برای کارگران خود، شرکت‌ها نه تنها باید از تلاش‌ها برای کنترل یا تسلط بر متاورس محافظت کنند، بلکه باید فعالانه به دنبال گسترش و باز کردن بیشتر آن باشند، برای مثال با دنبال کردن استانداردها و نرم‌افزارهای منبع باز.

در صورت امکان و با فشار بیشتر برای “تعامل پذیری”، اتصالات یکپارچه، بین دنیای مجازی مختلف. در غیر این صورت، همانطور که در حوزه رسانه‌های اجتماعی دیده‌ایم، متاورس می‌تواند به سرعت تحت تسلط شرکت‌های فناوری بزرگ قرار گیرد و انتخاب را کم و پتانسیل نوآوری مردمی را کاهش دهد.

ظهور کار از راه دور و ترکیبی واقعاً انتظارات را در مورد چرایی، مکان و نحوه کار افراد تغییر داده است. اما داستان تغییر محیط کار با متاورس به همین جا ختم نمی شود. متاورس در حالی که هنوز در مراحل اولیه خود است، فرصتی را برای شرکت‌ها فراهم می‌کند تا تعادل را در کارهای ترکیبی و از راه دور تنظیم کنند، تا ضمن حفظ انعطاف‌پذیری، بهره‌وری و راحتی، خودانگیزشی، تعامل و سرگرمی کار و یادگیری مبتنی بر تیم را به دست آورند.

اما در شیوه کار از خانه، سه چیز روشن است. اول، سرعت پذیرش مهم خواهد بود. با وجود بسیاری از فناوری ها و زیرساخت های موجود در حال حاضر، شرکت های بزرگ باید سریع عمل کنند تا با فناوری های فراجهانی و خدمات مجازی همگام شوند، در غیر این صورت در معرض خطر قرار گرفتن در بازار استعدادها توسط رقبای زیرک تر هستند.

دوم، متاورس تنها زمانی موفق خواهد بود که به عنوان ابزاری برای مشارکت و تجربیات کارکنان به کار گرفته شود، نه برای نظارت و کنترل و سوم، کار مبتنی بر متاورس باید با تجربیات مجازی که کارمندان و کارگران، به ویژه نیروی کار جوان تر، از فناوری در زندگی مصرف کننده و بازی خود انتظار دارند، مطابقت داشته باشد. با هدایت این اصول، رهبران کسب و کار می توانند شروع به تصور و ایجاد محل کار خود در آینده کنند.

جمع بندی

محل کار در دهه 2020 در حال حاضر بسیار متفاوت از آن چیزی است که چند سال پیش می توانستیم تصور کنیم. اکنون، متاورس وعده می دهد که سطوح جدیدی از ارتباط اجتماعی، تحرک و همکاری را به دنیای کار مجازی بیاورد. تغییر محیط کار با متاورس رویایی است که در حال محقق شدن است. همانطور که گفته شد متاورس آماده است تا جهان کار را حداقل به چهار روش اصلی تغییر دهد: اشکال جدید و همه جانبه همکاری تیمی؛ ظهور همکاران دیجیتالی جدید و مجهز به هوش مصنوعی؛ تسریع یادگیری و کسب مهارت ها از طریق مجازی سازی و فناوری های بازی سازی شده؛ و در نهایت ظهور یک اقتصاد فراجهانی با شرکت‌ ها و نقش ‌های کاری کاملاً جدید.

متاورس همچنین فرصت های جدیدی را برای بازنگری در محیط اداری و کاری، معرفی عناصر ماجراجویی، خودانگیزشی و غافلگیری باز می کند. یک دفتر مجازی نباید یک محیط شرکتی یکنواخت در مرکز شهر باشد، چرا یک مکان ساحلی، یک سفر دریایی در اقیانوس یا حتی دنیای دیگری نباشد؟ همکاران ما در متاورس محدود به آواتارهای همکاران دنیای واقعی ما نخواهند بود. به‌طور فزاینده ‌ای، مجموعه ‌ای از همکاران دیجیتالی به ما ملحق خواهند شد، ربات‌هایی مجهز به هوش مصنوعی و بسیار شبیه انسان.

متاورس همچنین می تواند آموزش و توسعه مهارت ها را متحول کند و زمان مورد نیاز برای توسعه و کسب مهارت های جدید را به شدت فشرده کرده و صرفه جویی کند. متاورس در حالی که هنوز در مراحل اولیه خود است، اما این فناوری نوظهور فرصتی را برای شرکت‌ ها فراهم می‌ کند تا تعادل را در کارهای ترکیبی و از راه دور بازنشانی کنند تا ضمن حفظ انعطاف ‌پذیری، بهره‌ وری، و خودانگیزشی، تعامل و سرگرمی کار، یادگیری مبتنی بر تیم و راحتی کار از خانه را به دست آورند.