رمزنگاری در ارز دیجیتال، این به استفاده از فناوری رمزنگاری برای ایمن سازی تراکنش ها و اطلاعات در شبکه های بلاک چین اشاره دارد. این فناوری حریم خصوصی، امنیت و امتیازات تراکنش ها در شبکه های ارز دیجیتال را تضمین می کند. رمزنگاری علم ذخیره سازی اطلاعات است. رمزنگاری مدرن، به ویژه، از تئوری ها و محاسبات ریاضی برای رمزگذاری و رمزگشایی داده ها استفاده می کند و از یکپارچگی و دقت اطلاعات اطمینان می دهد. در یک فرآیند اولیه، متن ساده قابل خواندن تحت یک فرآیند رمزگذاری قرار می گیرد و در نهایت به متن رمزی تبدیل می شود. در این شرایط، همه نمی توانند پیام را بخوانند و درک کنند، زیرا اطلاعات فقط با استفاده از یک کلید رمزگشایی خاص قابل خواندن هستند.
تاریخچه رمزنگاری
رمزنگاری دانش امروز و دیروز نیست. این اطلاعات هزاران سال است که مورد استفاده قرار گرفته است و اولین استفاده ثبت شده از رمزنگاری به جنگ جهانی دوم در مصر برمی گردد. رمزنگاری بر اساس کتیبه ای است که در حدود 1900 قبل از میلاد در زمان سلطنت Khnumhotep حک شده است. اگرچه محتوای این کتیبه رمزگذاری نشده بود، اما متن آن تغییر کرد و این اولین نمونه ثبت شده رمزنگاری در جهان است. سال 1800 را پشت سر می گذاریم و به جولیوس سزار می رسیم. در حدود 100 سال قبل از میلاد، سزار از نوعی رمزگذاری برای انتقال پیام های مخفی به ژنرال های ارتش خود استفاده کرد. این مدل رمزگذاری به عنوان رمز سزار معرفی شد. جولیوس برای انجام رمزگذاری، هر کاراکتر متن را 3 واحد (واحد الفبایی) تغییر داد.
اگر دوباره به جلو برویم، به قرن شانزدهم می رسیم، زمانی که بیننده مدل جدیدی از آن را توسعه داد رمزنگاری ایجاد شده در این مدل جدید، بیننده از یک کلید برای رمزگشایی پیام استفاده می کند. سه قرن بعد، در اوایل قرن 19، هبرن با اختراع الکتریسیته، از ابزارهای الکترومکانیکی برای رمزنگاری استفاده کرد. این دستگاه از یک روتر استفاده می کند که با هر بار فشار دادن کلید برای پنهان کردن پیام، رمزگذاری جدیدی ایجاد می کند. آلمانی ها در طول جنگ جهانی اول و دوم از این وسیله بسیار استفاده کردند و در نهایت کدهای آن توسط لهستانی ها شکسته شد. با این حال، در عصر امروز، ارزهای دیجیتال توسط رمزنگاری ایجاد شدند.
برای دریافت اطلاعات در مورد آموزش ارز دیجیتال روی لینک کلیک کنید.
مزیت های رمزنگاری چیست؟
رمزگذاری ارزهای دیجیتال مزایای زیادی دارد، از جمله:
1. امنیت: رمزنگاری ارتباط امن و رمزگذاری اطلاعات را امکان پذیر می کند که از اطلاعات حساس و تراکنش های مالی در برابر دسترسی غیرمجاز محافظت می کند.
2. حریم خصوصی: با استفاده از رمزنگاری، افراد می توانند حریم خصوصی خود را حفظ کنند و از اطلاعات شخصی خود محافظت کنند زیرا تراکنش ها رمزگذاری شده و قابل ردیابی نیستند.
3. به واسطه ها وابسته نیست: استفاده از رمزنگاری در ارز دیجیتال به افراد این امکان را می‌دهد تا بدون نیاز به واسطه‌های مالی مستقیماً با یکدیگر معامله کنند و از وابستگی به بانک‌ها و سایر مؤسسات مالی اجتناب کنند.
4. امتیاز: رمزنگاری به افراد کنترل و مدیریت بیشتری بر دارایی‌ها و تراکنش‌هایشان می‌دهد، زیرا می‌توانند کلیدهای خصوصی خود را مدیریت کرده و به طور مستقل عمل کنند.
انواع رمزنگاری
انواع رایج رمزنگاری عبارتند از:
1. رمزنگاری متقارن: در این نوع رمزنگاری، یک کلید مشترک بین فرستنده و گیرنده وجود دارد که برای رمزنگاری استفاده می شود. از الگوریتم های معروف این نوع می توان به AES و DES اشاره کرد.
2. نوع عمومی (رمزنگاری کلید عمومی): در این نوع، دو کلید رمزگذاری و رمزگشایی مختلف وجود دارد. یکی عمومی و دیگری خصوصی. کلید عمومی برای رمزنگاری و از کلید خصوصی برای رمزگشایی استفاده می شود. RSA و ECC دو الگوریتم معروف این نوع رمزنگاری هستند.
3. نوع هش (رمزنگاری هش): این نوع از یک تابع هش استفاده می کند که ورودی را به یک مقدار هش ارزیابی می کند که به طور منظم برای امنیت داده ها و احراز هویت استفاده می شود. از الگوریتم های محبوب این نوع می توان به SHA-256 و MD5 اشاره کرد.
انواع مختلفی از رمزگذاری برای اهداف مختلف استفاده می شود و هر کدام ویژگی ها و کاربردهای خاص خود را دارند.
چگونه از رمزنگاری استفاده می شود؟
رمزنگاری معمولاً به شرح زیر استفاده می شود:
1. انتخاب الگوریتم: ابتدا باید الگوریتم رمزنگاری مناسب را برای نیازهای خود انتخاب کنید، مانند رمزنگاری متقارن، رایج یا نوع هش.
2. ساخت کلید: اگر از رمزنگاری عمومی استفاده می کنید، باید یک جفت کلید عمومی و خصوصی ایجاد کنید. کلیدهای خصوصی باید خصوصی نگه داشته شوند و کلیدهای عمومی باید برای ارتباطات عمومی آزاد شوند.
3. رمزنگاری و رمزگشایی: برای ارسال یا ذخیره اطلاعات از کلیدها رمزنگاری برای تبدیل داده ها به فرم رمزگشایی استفاده می شود. سپس گیرنده می تواند اطلاعات را با استفاده از کلید خصوصی خود رمزگشایی کند.
4. استفاده از توابع هش: برای تأیید صحت داده ها و اطلاعات، می توانید از توابع هش برای تولید یک مقدار هش برای داده ها و مقایسه آن با مقدار هش مورد انتظار استفاده کنید.
5. مدیریت کلید: مهم است که کلیدهای خود را با دقت مدیریت کنید و اطمینان حاصل کنید که کلیدهای خصوصی در دست افراد مناسب است.
با انجام این مراحل می توانید از رمزنگاری برای امنیت و حفظ حریم خصوصی در ارتباطات و انتقال داده ها استفاده کنید.
برای آشنایی با نحوه تجارت و ثبت نام در Maxi Exchange روی لینک کلیک کنید.
عناصر مهم در رمزنگاری
به طور کلی موارد زیر در رمزنگاری و کار با آن بسیار مهم است:
- رمزگذاری کلید عمومی
ما از رمزگذاری کلید عمومی برای رمزگذاری پیام‌های رد و بدل شده بین دو نفر یا دو رایانه استفاده می‌کنیم و می‌خواهیم از امنیت قابل قبولی برخوردار باشد. هر کسی می‌تواند از کلیدهای عمومی شخص دیگری برای رمزگذاری استفاده کند، اما پس از رمزگذاری، تنها یکی می‌تواند آن پیام‌ها را با استفاده از کلید خصوصی مربوط به کلید عمومی رمزگشایی کند.
به طور خلاصه، فرآیند رمزگذاری پیام به شرح زیر است:
1. از کلید عمومی برای رمزگذاری پیام استفاده کنید.
2. یک پیام رمزگذاری شده ارسال کنید.
3. کلید خصوصی توسط شخص مورد نظر برای رمزگشایی و خواندن پیام استفاده می شود.
نباید فراموش کرد که اگر شخص دیگری در جاده باشد و پیام را دریافت کند، تنها چیزی که می تواند ببیند حروف و اعداد تصادفی و بی معنی است.
رمزگذاری کلید عمومی یکی از راه های اصلی و اساسی فناوری در کیف پول ها و معاملات است. هنگامی که یک کاربر یک کیف پول روی بلاک چین ایجاد می کند، یک کلید عمومی و یک کلید خصوصی به طور همزمان برای او ایجاد می شود. آدرس کیف پول در واقع رشته ای از اعداد و حروف است که از کلید عمومی تشکیل شده است. به دلیل ماهیت فناوری بلاک چین، این آدرس ممکن است عمومی شود. می توانید از این آدرس برای بررسی موجودی کیف پول خود یا ارسال پول استفاده کنید. کلید خصوصی در کیف پول تنها راه اثبات مالکیت کیف پول و استفاده از آن برای ارسال پول دیجیتال از کیف است. بنابراین، امنیت کلید خصوصی بسیار مهم است زیرا در صورت گم شدن، تمام توکن های کیف پول خود را از دست خواهید داد.
هش کردن
هش رمزنگاری را می توان به عنوان یکی دیگر از اجزای اصلی در فناوری بلاک چین توصیف کرد و مستقیماً مسئول ایجاد تغییرناپذیری پیام است. در علوم کامپیوتر، هش کردن فرآیند گرفتن یک رشته ورودی با طول متغیر و تولید یک رشته خروجی با طول ثابت است. مهم نیست که ورودی تابع هش بیش از یک کاراکتر داشته باشد. مقدار خروجی همیشه یکسان خواهد بود.
توابع هش دارای ویژگی های زیر هستند:
- مطمئن است؛ مهم نیست که چند ورودی خاص یک تابع بدهید زیرا خروجی همیشه یکسان است.
- برگشت ناپذیر؛ تعیین مقدار ورودی از خروجی فرآیند تقریباً غیرممکن است.
- به طور کامل جدا شده؛ شما هرگز تابعی را پیدا نمی کنید که دو ورودی متفاوت و یک خروجی مشترک داشته باشد.
- اگر تغییر کوچکی در ورودی ایجاد کنید، خروجی به طور چشمگیری تغییر می کند.
- ما می توانیم ذخیره رمز عبور را از جمله ویژگی های این توابع در رمزنگاری لیست کنیم.
هنگامی که در یک وب سایت ثبت نام می کنید، رمز عبور شما ذخیره نمی شود، اما هش رمز عبور شما ذخیره می شود و در صورت لزوم وارد می شود و بررسی می شود که آیا رمز عبور وارد شده با هش مورد نظر مطابقت دارد یا خیر. فقط هکرهایی که وب سایتی را هک کرده اند به هش برگشت ناپذیر رمز عبور دسترسی دارند.
درخت مرکل
درخت مرکل نموداری است که اطلاعات مهمی را در اختیار ما قرار نمی دهد، اما این نمودار به سادگی به ما نشان می دهد که تراکنش های هر بلوک را می توان در ریشه مرکل ذخیره کرد. در واقع ریشه مرکل را می توان گره ریشه درخت مرکل نامید. برای درک بهتر این سوال می توان گفت که “درخت” اصطلاحی است که در علوم کامپیوتر برای ذخیره اطلاعات به کار می رود و به هر بیت از اطلاعات یک گره می گویند. ما می توانیم ظاهر این درختان را به یک شجره نامه مقایسه کنیم. هر ریشه فرزندان خاصی دارد.
به گروه گره های درختی، زیردرخت ها و گره هایی که فرزندی ندارند، گره های برگ می گویند. درخت مرکل از توابع هش برای رمزگذاری برای ذخیره خروجی های هش شده به جای ذخیره داده های خام در هر گره استفاده می کند. هر گره برگ حاوی اطلاعات رمزنگاری و هر گره والد شامل مجموعه هش گره های فرزند است. ما ریشه درخت مرکل را “گره ریشه” می نامیم و ریشه مجموعه هش های چپ و راست زیردرخت است.
