متا دیتا در تراکنش های بلاک چین

داده های متا در تراکنش های بلاک چین، اطلاعاتی هستند که معمولاً همراه با اطلاعات پایه تراکنش ارسال می شوند. این اطلاعات می تواند اطلاعاتی مانند تاریخچه تراکنش ها یا اطلاعات تراکنش های قبلی مربوط به همان کیف پول یا آدرس باشد. ابرداده به خودی خود برای تکمیل یک تراکنش ضروری نیست، اما می توان از آن برای اهداف خاصی مانند اثبات صحت یا فعال کردن تراکنش های پیچیده تر استفاده کرد.

معرفی انواع متادیتا در تراکنش های بلاک چین

انواع مختلفی از ابرداده در بلاک چین وجود دارد که برای اهداف مختلف استفاده می شود. برخی از انواع متداتا رایج عبارتند از:

1. فراداده تراکنش: این شامل اطلاعاتی مانند مبلغ تراکنش، آدرس منبع و مقصد، زمان تحویل و سایر جزئیات مربوط به خود تراکنش است.

2. بلوک متا داده: حاوی اطلاعاتی است که معمولاً برای بلوک های بلاک چین ذخیره می شود. از جمله شناسه بلوک، زمان ایجاد بلوک، تعداد تراکنش ها و غیره.

3. فراداده قرارداد هوشمند: در بلاک چین هایی که از قراردادهای هوشمند مانند اتریوم استفاده می کنند، ابرداده ممکن است شامل کد منبع قرارداد، نتایج اجرای قرارداد و سایر اطلاعات مربوط به اجرای قرارداد باشد.

4. فراداده مالکیت: این نوع ابرداده به اطلاعات مالکیت دارایی مانند اطلاعات مالک، تاریخچه انتقال و تغییرات مالکیت مربوط می شود.

5. فراداده های ارتباطی: حاوی اطلاعاتی است که برای ارتباط بین بلوک ها یا شبکه های مختلف بلاک چین استفاده می شود، مانند اطلاعات مربوط به گره ها و امضاها.

اینها تنها چند نمونه از انواع ابرداده های مورد استفاده در بلاک چین هستند و در هر بلاک چین خاصی ممکن است انواع دیگری از ابرداده برای نیازهای خاص طراحی شده باشد.

نحوه ذخیره ابرداده های تراکنش درون زنجیره ای و خارج از زنجیره

فراداده در تراکنش های بلاک چین به دو روش مختلف ذخیره می شود: روی زنجیره و خارج از زنجیره.

1. در مدار:

وقتی ابرداده در زنجیره ذخیره می‌شود: در بلاک‌چین‌هایی مانند بیت‌کوین، ابرداده‌های تراکنش همراه با خود تراکنش در بلوک ذخیره می‌شوند. این اطلاعات در بخش های مختلف بلوک ساختار یافته و با رمزگذاری مرتبط است.

مزایای: این روش تضمین می کند که اطلاعات تراکنش همیشه در دسترس، قابل اثبات و قابل اعتماد باشد.

معایب: افزایش اندازه زنجیره بلاک چین، افزایش هزینه ذخیره سازی و انتقال.

2. خارج از زنجیره:

هنگامی که ابرداده خارج از زنجیره ذخیره می شود: در برخی موارد، به جای ذخیره ابرداده های تراکنش در بلاک چین، اطلاعات اضافی در جای دیگری ذخیره می شود. به عنوان مثال، در برخی از زنجیره‌های بلوکی که مستقیماً قراردادهای هوشمند را فعال می‌کنند، مانند اتریوم، ابرداده‌های مربوط به اجرای قرارداد در داخل بلوک ذخیره نمی‌شوند، بلکه در دفتر کل خصوصی (پایگاه‌های اطلاعاتی خارج از زنجیره) ذخیره می‌شوند.

مزایای: کاهش اندازه زنجیره بلاک چین، کاهش هزینه ها و زمان اجرا.

معایب: کاهش امنیت و کارایی اطلاعات به دلیل اتکا به سایر مکان های ذخیره سازی.

هر روشی مزایا و معایب خود را دارد و بسته به نیازهای خاص هر بلاک چین و کاربران انتخاب می شود.

نمونه هایی از ابرداده در تراکنش های بلاک چین

در اینجا چند نمونه از انواع آن آورده شده است فراداده در تراکنش های بلاک چین گفت:

1. مبلغ معامله: ابرداده اصلی تراکنش که مبلغ ارسال شده را نشان می دهد.

2. آدرس مبدا و مقصد: آدرس کیف پول فرستنده و گیرنده.

3. تاریخچه معاملات: از جمله اطلاعاتی مانند زمان و تاریخ انجام تراکنش یا زمان ثبت آن در بلاک چین.

4. هش تراکنش: مجموعه ای از اعداد و حروف که به طور منحصر به فرد یک تراکنش را مشخص می کند و به عنوان شناسه یا امضای تراکنش استفاده می شود.

5. اطلاعات تراکنش قبلی: در برخی موارد، ابرداده تراکنش ممکن است شامل اطلاعاتی از تراکنش‌های قبلی باشد که به تراکنش جاری مرتبط است، مانند اطلاعاتی درباره نتایج تراکنش‌های قبلی که به عنوان ورودی تراکنش فعلی استفاده می‌شود.

6. آدرس گیرنده برای پرداخت های چند مرحله ای: در برخی موارد، فراداده تراکنش ممکن است شامل آدرس های گیرنده مختلفی باشد که مبلغ ارسال شده به آنها تقسیم می شود.

7. پیام تراکنش: اطلاعات تکمیلی یا پیام ارسال شده توسط فرستنده تراکنش برای گیرنده یا هر فرآیند دیگر مرتبط با تراکنش.

8. اطلاعات هویتی: برخی از بلاک چین ها همچنین ممکن است اطلاعات مربوط به هویت فرستنده و گیرنده تراکنش را در ابرداده ذخیره کنند، به عنوان مثال برای اجرای مقررات KYC (مشتری خود را بشناسید) و AML (پولشویی).

9. مهر زمان: هر بلوک یک بلاک چین دارای یک مهر زمانی است که نشان می دهد چه زمانی بلوک به زنجیره اضافه شده است. زمان تراکنش از طریق این ابرداده ثبت می شود.

10. جزئیات معامله: آدرس‌های فرستنده و گیرنده، مبالغ تراکنش و شناسه‌های تراکنش تنها چند نمونه از ابرداده‌هایی هستند که می‌توان به هر تراکنش در یک بلاک چین پیوست.

11. داده های قرارداد هوشمند: پارامترها و ورودی های مورد نیاز برای اجرای قراردادهای هوشمند را می توان در فراداده در هنگام اجرای قراردادهای هوشمند در زنجیره بلوکی گنجاند.

12. امضای دیجیتال: فراداده تراکنش حاوی امضاهای دیجیتالی برای تأیید مشروعیت تراکنش ها و نشان دادن مالکیت است.

13. هزینه های گاز: در بلاک چین‌هایی مانند اتریوم، ابرداده می‌تواند شامل جزئیات هزینه‌های گاز مرتبط با پردازش تراکنش‌ها باشد. ماینرها و اعتبارسنجی ها برای اولویت بندی تراکنش ها به این اطلاعات نیاز دارند.

14. پیوندهای سیستم فایل بین سیاره ای: پیوندهای IPFS را می توان در ابرداده تراکنش های بلاک چین یافت. کاربران می توانند با به دست آوردن یک مرجع هش به فایل IPFS و داده های موجود در بلاک چین دسترسی داشته باشند. فایل‌های بزرگ مانند تصاویر، ویدئوها یا اسناد مربوط به دارایی‌های زنجیره‌ای مانند NFT را می‌توان با استفاده از این روش ذخیره کرد.

15. اوراکل: اوراکل یک سرویس خارجی است که به قراردادهای هوشمند اجازه دسترسی به داده های دنیای واقعی را می دهد. اطلاعات این اوراکل ها را می توان در فراداده تراکنش های بلاک چین برای فعالیت های قرارداد هوشمند گنجاند.

16. توکن های NFT: توکن‌های غیرقابل تعویض اغلب حاوی ابرداده‌هایی مانند مشخصات سازنده، توضیحات و سایر جزئیات درباره دارایی‌های دیجیتال یا فیزیکی هستند.

نحوه اضافه کردن ابرداده به تراکنش بلاک چین

برای افزودن ابرداده به یک تراکنش بلاک چین، معمولاً یکی از دو روش زیر استفاده می شود:

1. استفاده از فیلدهای خاص در معامله: برخی از بلاک چین ها از طریق فیلدهای خاصی که در ساختار تراکنش وجود دارد، امکان افزودن ابرداده به تراکنش را فراهم می کنند. به عنوان مثال، برخی از بلاک چین‌ها مانند بیت‌کوین از فیلد OP_RETURN استفاده می‌کنند که به کاربران اجازه می‌دهد اطلاعات اضافی را در یک تراکنش ذخیره کنند.

2. استفاده از پروتکل های فرعی: برخی از بلاک چین ها اجازه می دهند اطلاعات اضافی به طور جداگانه و خارج از تراکنش گنجانده شود. مانند استفاده از پروتکل های فرعی یا لایه های دیگری که به صورت یک لایه در بلاک چین قرار می گیرند. این اطلاعات را می توان به عنوان ابرداده تراکنش و مرتبط با تراکنش استفاده کرد.

با استفاده از یکی از این روش ها، ابرداده مورد نظر را به تراکنش اضافه می کنید و سپس تراکنش را به شبکه ارسال می کنید. ابرداده به صورت رمزگذاری شده در تراکنش ذخیره می شود و می توانید بعداً از آن برای بازیابی اطلاعات مورد نیاز خود استفاده کنید.