آواتارها به عنوان قهرمانان سلامت در متاورس

شاید این سوال به ذهن شما خطور کرده باشد که چرا سلامتی در متاورس اهمیت دارد؟
نمایش گرافیکی از کاربران در محیط های رسانه ای مانند Metaverse وجود دارد. در حالی که آواتار اساساً یک نمایش دیجیتالی است، مرز روانی بین کاربر و آواتار دیجیتال می‌تواند به تدریج از بین برود، زیرا آنها دستورالعمل‌های کاربر را دنبال می‌کنند.
اگر کاربر بخواهد آواتار راه برود، این کار را می کند. اگر آواتار با استفاده از کلمات کاربر با آواتار دیگری صحبت کند، آواتار یک قدم به کاربر نزدیک‌تر می‌شود. با گذشت زمان، آواتارها و کاربران ممکن است به اعضای جدایی ناپذیر تبدیل شوند و این ادغام بسیاری از امکانات هیجان انگیز را برای بهینه سازی سلامت روان در متاورس ارائه می دهد.

به طور کلی بدن نمادی از ذهن است. علاوه بر این، ذهن می تواند بدن و شخصیت آواتار را به همان شیوه کنترل کند. متخصص مغز و اعصاب توضیح داد که:

یک سلسله مراتب فیزیولوژیکی عجیب … مغز را اسیر بدن کرده است.

در واقع، وقتی بدن تبدیل به آواتار می شود، مغز روی آن آواتار متمرکز می شود و این می تواند به بهبود سلامت در متاورس کمک کند.

چهار نظریه توضیح می‌دهند که چگونه می‌توانیم از آواتارها یاد بگیریم. نظریه اجتماعی-شناختی به ما می گوید که می توانیم آواتارها را مشاهده کنیم و از آنها تقلید کنیم. اثر پروتئوس توضیح می‌دهد که تصویر ما از خود می‌تواند بیشتر با آواتار مطابقت داشته باشد. تئوری خود تبعیض به ما می آموزد که همه ما نمونه ای از خود واقعی و ایده آل (بهترین نسخه) خود و آنچه معتقدیم باید باشیم را داریم. آواتارها می توانند به ما کمک کنند تا به خود ایده آل خود نزدیکتر شویم. نظریه یادگیری اجتماعی به ما می گوید که وقتی آواتارها بخشی از نمایشگر ما می شوند، یک محرک قوی محیطی هستند.

فاکتورهای آواتار که پیامدهای مثبت را ارتقا می دهند عبارتند از شباهت کاربر، اندازه بدن طبیعی، آواتارهای ایده آل، سفارشی سازی آواتار، تبدیل آواتار و رفتار آواتار، که همگی اهمیت توجه به شرایط و حتی سلامت فیزیکی در این فضای مجازی را دو چندان می کنند.

موارد خاصی وجود دارد که تجسم آواتار منجر به بهبود نتایج سلامتی می شود. در یک مطالعه، آواتارهای با تناسب معمولی در مقایسه با گروهی از آواتارهای چاق، نگرش ورزش، انگیزه ورزش، انگیزه استفاده از ورزش و عملکرد بازی بهتری داشتند. مطالعات دیگر افزایش فعالیت بدنی، تمایل بیشتر به ورزش، خوردن بستنی کمتر و انتخاب نوشیدنی‌های شیرین کمتر را از طریق آواتارهای مشابه نشان داده‌اند.
علاوه بر این، یک مطالعه نشان داد که زنان مسن‌تری که آواتارهای جوان‌تری را انتخاب می‌کردند، انگیزه بیشتری برای ورزش و فعالیت بدنی بیشتری داشتند، زیرا خود را جوان‌تر می‌دیدند.

استفاده از آواتارها برای توانبخشی عصبی از این واقعیت بهره می برد که تصویر بدن یا طرحواره در مغز ثابت نیست. در نتیجه، می توان مغز را فریب داد و این باور را داشت که قسمت کاذب بدن خارج از آن، بخشی از آن بدن است. پس از سکته، وضعیت بدن فرد می تواند نامتقارن شود و آواتارها می توانند تقارن را بازگردانند یا هماهنگی را هنگام راه رفتن بهبود بخشند.
در اوتیسم، کاربر ضمن تعامل با سایر آواتارها، دیدگاه اول شخص را در نظر می گیرد و در نتیجه توانایی تعامل با دیگران و بهبود تشخیص چهره و ارتباط عاطفی برای فرد مبتلا به اوتیسم ایجاد می شود.

Metaverse می تواند با کنترل (روی یک آواتار و محیط مجازی آن)، فعال سازی شناختی، فعالیت بدنی، ارتباطات اجتماعی و احساس استقلال و شایستگی به بهبود کمک کند. هنگامی که مردم احساس می کنند در زندگی گیر کرده اند، یک آواتار به دلیل توانایی خود در غلبه بر موانع می تواند راه حل های خلاقانه ای را از طریق تجسم استعاری ارائه دهد.
آواتارها همچنین می توانند برای تسهیل تعاملات اجتماعی یا تقویت درمان چهره به چهره استفاده شوند. آنها می توانند با تسهیل توسعه یک اتحاد درمانی مجازی، کاهش موانع ارتباطی، ترویج جستجوی درمان از طریق ناشناس ماندن، و تشویق به ابراز و کشف مشتری، مزایایی را ارائه دهند.

وقتی از یک آواتار تقلید می کنیم، تجسم می کنیم یا از آن یاد می گیریم، می تواند به ما کمک کند زندگی سالم تری داشته باشیم.
آواتارها برای بیماری هایی مانند سکته مغزی، فلج مغزی و اوتیسم مفید هستند.
آواتارها با شکستن موانع و کاوش های اجتماعی به سلامت روان کمک می کنند.

احساس عاملیت بیشتر و غلبه بر موانع ارتباط اجتماعی برای تشکیل جامعه احتمالاً بر ذهن و بدن ما نیز تأثیر می گذارد.