بلاک چین بدون ارز دیجیتال، یک دفتر کل توزیع شده است که داده های مربوط به توکن های غیرقابل تعویض (NFT)، Metaverse و غیره را ذخیره می کند. اگرچه ارز دیجیتال بیت کوین شناخته شده ترین کاربرد یک دفتر کل غیرمتمرکز یا بلاک چین است، کاربردهای متنوع دیگری از فناوری بلاک چین وجود دارد. به عنوان مثال، فناوری بلاک چین را می توان در انواع خدمات مالی از جمله انتقال پول، دارایی های دیجیتال و پرداخت های آنلاین استفاده کرد، زیرا امکان پرداخت بدون بانک یا سایر واسطه ها را فراهم می کند. علاوه بر این، نسل بعدی سیستم‌های تعامل اینترنتی شامل قراردادهای هوشمند، سیستم‌های شهرت، خدمات عمومی، اینترنت اشیا (IoT) و خدمات امنیتی، از جمله کاربردهای فناوری بلاک چین هستند.
بلاک چین ارز غیر دیجیتال به یک دفتر کل توزیع شده اشاره دارد که وضعیت یک پایگاه داده مشترک بین چندین کاربر را پیگیری می کند. پایگاه داده ممکن است شامل تاریخچه تراکنش ارزهای دیجیتال یا داده های رای مخفی مربوط به انتخابات باشد که پس از اضافه شدن قابل به روز رسانی یا حذف نیستند.
بنابراین، فناوری بلاک چین تنها مربوط به ارزهای دیجیتال نیست. با این حال، بلاک چین عمدتاً مربوط به ذخیره سازی غیرمتمرکز اطلاعات و اجماع دارایی های دیجیتالی خاص است که ممکن است ارزهای دیجیتال باشند یا نباشند. بنابراین آیا بلاک چین برای هر چیزی قابل استفاده است؟
در حالت ایده‌آل، فناوری بلاک چین این پتانسیل را دارد که جایگزین مدل‌های تراکنشی شود که به اعتماد به اشخاص ثالث و سیستم‌های متمرکز متکی هستند. به عنوان مثال، NFT ها برای اولین بار در اواخر سال 2017 به شبکه اتریوم معرفی شدند و یکی از نوآوری های مخرب مبتنی بر بلاک چین است که بر مالکیت معنوی تأثیر می گذارد. با این حال، قبل از انجام هر گونه سرمایه گذاری، از خطرات مرتبط با NFT ها آگاه باشید.
آیا بلاک چین برای کار کردن به ارز دیجیتال نیاز دارد؟
فقط بلاک چین های عمومی برای عملکرد به ارز دیجیتال نیاز دارند، در حالی که بلاک چین های خصوصی اینطور نیستند. بلاک چین های عمومی و خصوصی دو دسته اصلی بلاک چین هستند. بلاک چین های عمومی بدون مجوز هستند و به هر کسی اجازه می دهند به شبکه بپیوندند و در بلاک چین شرکت کنند. بنابراین به این ترتیب بلاک چین بدون ارز دیجیتال میگویند. از سوی دیگر، بلاک چین های خصوصی فاقد تمرکززدایی هستند و شبکه هایی هستند که تنها توسط یک سازمان مدیریت می شوند.
بلاک‌چین‌های بدون مجوز، مانند بلاک‌چین بیت‌کوین، به شرکت‌کنندگانی که استخراج‌کنندگان را برای حل یک معمای پیچیده ریاضی آموزش می‌دهند، پاداش می‌دهد. این انگیزه که اغلب در قالب توکن بومی شبکه پاداش داده می‌شود، انگیزه‌ای برای سیستم به‌عنوان یک کل و به‌ویژه به عنوان وسیله‌ای برای دستیابی به اجماع است.
از آنجایی که استخراج بیت کوین توسط مشارکت کنندگان هدایت می شود، هزاران رایانه در حال حاضر درگیر آن هستند. با حذف پاداش کریپتوکارنسی، انگیزه ایجاد یک گره و مشارکت در مکانیسم اجماع کاهش می‌یابد که خطر سرقت ارز دیجیتال را افزایش می‌دهد.
نمونه هایی از بلاک چین های خصوصی عبارتند از Hyperledger و Corda Foundation که پروژه Hyperledger را ایجاد کردند که از بلاک چین های خصوصی برای ایجاد یک دفتر کل توزیع شده برای حفظ تراکنش های تجاری محرمانه استفاده می کند. پروژه بلاک چین مجاز دیگری که توسط R3 توسعه داده شده است Corda نام دارد و برای شرکت هایی طراحی شده است که می خواهند شبکه های توزیع شده قابل همکاری با تراکنش های خصوصی را توسعه دهند، و هیچ الزامی برای استفاده از ارزهای دیجیتال برای توانمندسازی و ایجاد انگیزه در اعضای شبکه وجود ندارد، زیرا شرکت های متمرکز آنها را بلاک چین های خصوصی راه اندازی می کنند. .
آیا سرمایه گذاری در بلاک چین بدون ارز دیجیتال امکان پذیر است؟
هیچ راه مستقیمی برای سرمایه گذاری وجود ندارد بلاک چین بدون ارز دیجیتال وجود ندارد. با این حال، سرمایه‌گذاری در استارت‌آپ‌های مبتنی بر بلاک چین، یکی از راه‌های کشف بلاک چین فراتر از سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال است.
صنعت بلاک چین فرصت‌های زیادی را ارائه می‌کند زیرا کاربران و سازمان‌ها می‌خواهند رویه‌های شرکتی را ساده‌سازی کنند، تراکنش‌ها را سرعت بخشند، امنیت و شفافیت را بهبود بخشند و از بلاک چین به عنوان یک سرویس (BaaS) استفاده کنند. می‌توان در شرکت‌هایی سرمایه‌گذاری کرد که BaaS مانند IBM یا مایکروسافت را برای درک فناوری بلاک چین ارائه می‌کنند.
همچنین می‌توانید سهام شرکتی را که در حال توسعه راه‌حل‌های بلاک چین برای استفاده از فناوری‌های دفتر کل توزیع شده بدون سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال است، خریداری کنید. این بدان معناست که بلاک چین مزایای زیادی فراتر از پشتیبانی از ارزهای دیجیتال دارد.
زنجیره تامین یکی از حوزه هایی است که بلاک چین در آن تاثیر قابل توجهی دارد. به عنوان مثال، شما می توانید یک محصول را به مزرعه ای که در آن رشد کرده است، با یک رکورد عمومی بدون تغییر از هر تراکنش ردیابی کنید. تولید، حمل و نقل و تحویل زباله های بازیافتی برای جمع آوری زباله به مرکز یا ایستگاه بازیافت را می توان با یک سیاهه تحقیق ردیابی کرد. امکان سرمایه گذاری در شرکت هایی که در این زمینه ها فعالیت می کنند وجود دارد.
با این حال، چه به طور مستقیم یا غیرمستقیم در استارت آپ های مبتنی بر بلاک چین سرمایه گذاری کنید، از خطراتی مانند مسائل فنی، هارد فورک یا خطای انسانی آگاه باشید. هنگام سرمایه گذاری، هرگز بیش از حدی که می توانید از دست بدهید، ریسک نکنید.
آیا قراردادهای هوشمند بدون بلاک چین می توانند وجود داشته باشند؟
فناوری بلاک چین برای عملکرد قراردادهای هوشمند ضروری است، زیرا اجازه می دهد تا توافقات خودکار بدون دخالت شخص ثالث انجام شود و اجرا شود. مانند قراردادهای هوشمند، سیستم‌های پایگاه داده می‌توانند دارای اجزای خوداجرایی مانند تریگرها و رویه‌های ذخیره‌شده باشند. با این حال، آنها نمی توانند تغییر ناپذیری را اعمال کنند، زیرا هر کسی که حقوق مدیریتی دارد می تواند هر تراکنش را پس بگیرد، گزارش تراکنش را حذف کند و وانمود کند که هرگز اتفاق نیفتاده است. در نتیجه، بلاک چین همیشه برای قراردادهای هوشمندی که باید ایمن و ضد دستکاری باشند مورد نیاز خواهد بود. متأسفانه، قراردادهای هوشمند پیچیده توسط بیت کوین، محبوب ترین ارز دیجیتال پشتیبانی نمی شوند.
بدون بلاک چین، هیچ فناوری مدرن دیگری اجازه استفاده گسترده از قراردادهای هوشمند را نمی دهد. با این حال، قراردادهای هوشمند به اوراکل های بلاک چین نیاز دارند تا داده های خارج از زنجیره را که در زمان های از پیش تعیین شده به دفتر کل توزیع شده ارسال می شوند، فراخوانی کنند. اوراکل راه آسانی برای دسترسی به منابع خارج از زنجیره فراهم می کند، اما این امر مستلزم آن است که طرفین قراردادی با یک طرف جدید منعقد کنند که می تواند مزایای غیرمتمرکز قراردادهای هوشمند را تضعیف کند.
همچنین یک نقطه شکست احتمالی ایجاد می کند. به عنوان مثال، اوراکل ممکن است با نقص سیستم مواجه شود و نتواند اطلاعات مورد نیاز را توزیع کند، داده های نادرست ارائه دهد یا عملیات را متوقف کند. بنابراین، این مسائل باید قبل از پذیرش گسترده تر قراردادهای هوشمند مورد توجه قرار گیرد.
