اندیکاتور UTXO چیست؟

خروجی تراکنش خرج نشده یا نشانگر UTXO یک اصطلاح فنی برای مقدار ارز دیجیتالی که پس از تراکنش ارز دیجیتال باقی می ماند. می‌توانید آن را به‌عنوان تغییری که پس از خرید یک آیتم دریافت می‌کنید، در نظر بگیرید، اما این ارز کمتری نیست، بلکه خروجی یک تراکنش پایگاه داده است که توسط شبکه ایجاد می‌شود تا امکان انجام تراکنش‌های تغییر نادرست را فراهم کند. در واقع، خروجی تراکنش خرج نشده (UTXO) خروجی یک تراکنش ارز دیجیتال است که می‌تواند به عنوان ورودی در تراکنش‌های بعدی استفاده شود و اساساً به شما امکان می‌دهد ارز دیجیتال را به بخش‌های کسری تقسیم کنید. اندیکاتور UTXO به عنوان معیار حسابداری بخشی از کل ارز دیجیتالی که در یک تراکنش خرج نمی شود استفاده می شود. مانند حسابداری دوبار ورود، هر تراکنش دارای ورودی و خروجی است.

مثلا تصور کنید می خواهید چیزی بخرید که قیمتش 5 هزار تومان است اما یک اسکناس 10 هزار تومانی دارید که آن را به فروشنده می دهید و فروشنده 5 هزار تومان دیگر را به صورت اسکناس 5 هزار تومانی به شما می دهد. . برگشت یعنی شما 10 تومان را نصف نمی کنید تا پرداخت خود را انجام دهید. همانطور که در این مثال در دنیای ارزهای دیجیتال، برای تجارت یا ارزهای دیگر، خروجی کاملاً خرج نشده را خرج می کنید که ممکن است بیشتر از قیمت مورد نظر شما باشد و در ازای آن یک UTXO دیگر با ارزش متفاوت دریافت می کنید.

آشنایی با شاخص UTXO

UTXO خروجی خرج نشده یک تراکنش است. در یک تراکنش پذیرفته شده در یک سیستم پرداخت معتبر بلاک چین (مانند بیت کوین)، تنها خروجی های خرج نشده می توانند به عنوان ورودی تراکنش استفاده شوند. هنگامی که یک تراکنش متعهد می شود، ورودی ها حذف می شوند و خروجی ها به عنوان UTXO های جدید ایجاد می شوند که می توانند در تراکنش های آینده استفاده شوند.

آنچه وب می بیند

تراکنش ارز دیجیتال انتقال اطلاعات به پایگاه داده است. ارزهای دیجیتال به قطعات کوچکی تقسیم می شوند که در سرتاسر پایگاه داده ذخیره می شوند و داده های خروجی از تراکنش ها را خرج نشده می نامند. تقریباً همه تراکنش ها UTXO را تولید می کنند. این بدان معناست که هزینه‌ها با استفاده از یک بایت داده انجام نمی‌شود، در عوض چندین تکه از ارزهای دیجیتال برای برآورده کردن یک درخواست خرج استخراج می‌شوند.

UTXOها ارزهای رمزنگاری شده مانند ساتوشی برای بیت کوین (BTC) یا gwei برای اتر (ETH) نیستند. با این حال، UTXO ها را می توان در این واحدها اندازه گیری کرد.

هنگامی که یک تراکنش را از طریق کیف پول خود شروع می کنید، UTXO هایی که اطلاعات شما را نگه می دارند باز می شوند و اطلاعات مالک جدید به UTXO که به آنها منتقل کرده اید پیوند می یابد. آنها دوباره قفل می شوند و کاربر می تواند از طریق همین فرآیند از آنها در تراکنش ها استفاده کند.

با ادامه معاملات، پایگاه داده با سوابق تغییرات مالکیت پر می شود. نتایج بخشی از ارز دیجیتالی است که شما برای کسی ارسال کرده اید که خرج نشده است. اینها به عنوان ورودی در بخشی از ارز دیجیتال در پایگاه داده ثبت می شوند.

آنچه کاربر می بیند

زمانی که تصمیم می گیرید بیت کوین های خود را خرج کنید، فقط مبلغی را که خرج کرده اید، کسر کرده اید و مقدار باقی مانده در کیف پول خود را می بینید. برای شما، مانند استفاده از یک اسکناس 1 دلاری برای یک کالای 50 دلاری، دادن پول خرد به خودتان، گذاشتن آن در جیب و گذراندن روزتان است.

اهداف نشانگر UTXO

مدل UTXO در بسیاری از ارزهای دیجیتال مورد استفاده قرار می گیرد زیرا به کاربران اجازه می دهد مالکیت تمام بخش های آن ارز دیجیتال را ردیابی کنند. از آنجایی که ارزهای دیجیتال با در نظر گرفتن ناشناس بودن ایجاد شده اند، UTXO ها با آدرس های عمومی قابل مشاهده برای کل شبکه مرتبط هستند.

کاربران را نمی توان با اموال خود شناسایی کرد مگر اینکه آدرس خود را تبلیغ کنند، اما نشانگر UTXO اجازه شفافیت از طریق آدرس ها را می دهد. یک تراکنش انتقال ارزش از منبع صندوق (ورودی شما) به مقصد (خروجی یا گیرنده) را رمزگذاری می کند.

سقوط نشانگر UTXO

انبوه سکه های کوچک در یک شبکه ارز دیجیتال، برخی از تراکنش ها را غیراقتصادی می کند. زیرا ممکن است کارمزد تراکنش بالاتر از قیمت واقعی محصول خریداری شده با ارز دیجیتال باشد. به عنوان مثال، اگر کارمزد تراکنش در شبکه بیت کوین بالاتر از قیمت قهوه باشد، خرید یک فنجان قهوه به قیمت 2 دلار فایده ای ندارد.

آیا بیت کوین یک UTXO است؟

نتایج تراکنش های خرج نشده بخشی از فناوری پایگاه داده توزیع شده پشت بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال است. بیت کوین از UTXO استفاده می کند، اما UTXO نیست. به عبارت دیگر، UTXO ها بیشتر در رابطه با بیت کوین مورد بحث قرار می گیرند. با این حال، آنها را می توان تقریباً در هر تراکنش ارز دیجیتال پیاده سازی کرد. توجه داشته باشید که هر UTXO دارای یک امضای خصوصی مرتبط با آن است. به طور معمول، باید این امضا را ذخیره کنید و زمانی که از UTXO خود به عنوان ورودی تراکنش جدید استفاده می کنید، آن را ارائه دهید.

آیا اتریوم UTXO است؟

اتریوم یک ارز دیجیتال است، بنابراین یک UTXO نیست. همچنین، اتریوم از یک رویکرد مبتنی بر حساب استفاده می کند، بنابراین هیچ UTXO در ماشین مجازی اتریوم (EVM) وجود ندارد.

نشانگر UTXO چگونه کار می کند؟

برای درک UTXO، مهم است که نگاهی دقیق به شبکه ارزهای دیجیتال خاص بیندازید. اگرچه اطلاعات مالی که هر روز می بینید نسبتا ساده به نظر می رسد، اما در پشت صحنه چیزهای زیادی در حال وقوع است. مدل UTXO بخش مهمی از مدیریت تمام بیت‌های داده‌ای است که یک تراکنش ارز دیجیتال را تشکیل می‌دهند.

تقریباً تمام تراکنش‌های بیت‌کوین از خروجی‌های تراکنش خرج نشده استفاده می‌کنند، زیرا به ندرت افراد با یک بایت داده، چیزهایی می‌خرند. هر بار که یک بایت کامل از داده ها رد و بدل نمی شود، یک UTXO ایجاد می شود. این UTXO سپس می تواند مالکان را تغییر دهد یا به UTXO های دیگر تقسیم شود. هر تراکنش نیاز به یک UTXO برای باز شدن دارد، مقدار مشخصی باید برای ایجاد یک UTXO جدید خرج شود و سپس با مجموعه جدیدی از اطلاعات مالک قفل شود.

برای پیگیری همه این نتایج، گره های بیت کوین یک گزارش تراکنش را حفظ می کنند. هر UTXO کاربر خاصی مرتبط با آن ندارد. در عوض، آنها ScriptPubKeys را رمزگذاری کرده اند که هر تراکنش را ضبط می کند. محاسبه آدرس قبلی از نظر فنی امکان پذیر است، اما این به شما هویت واقعی مالک را نمی گوید. این سیستم به شبکه اجازه می دهد تا وجود تمام سکه های متصل را بدون به خطر انداختن حریم خصوصی کاربر تأیید کند.

توجه داشته باشید که UTXO یک ارز دیجیتال نیست. UTXO با ساتوشی (کوچکترین واحد بیت کوین) یا wei یکسان نیست و به جای داشتن مقدار واحد ثابت، یک اندازه گیری انعطاف پذیر است. UTXO اساساً می تواند با هر ارزش ارز دیجیتال مرتبط باشد. این انعطاف‌پذیری به آن اجازه می‌دهد تقریباً در هر تراکنش مفید باشد.

نشانگر UTXO برای چه مواردی استفاده می شود؟

UTXO ها واحدهای کوچک و خرج نشده ارز دیجیتال هستند که از تراکنش های ارزهای دیجیتال خاص باقی مانده است. اینها در پایگاه داده UTXO ثبت می شوند و در تراکنش های بعدی استفاده می شوند.

نشانگر UTXO مزایای مهم زیادی دارد. اول از همه، این یک شکل بسیار مهم تأیید است. هیچ UTXO بدون تایید صاحب ارز دیجیتال قابل معامله نیست. به همین دلیل، کاربران کمتر با کلاهبرداری مواجه می شوند. مدل UTXO مکان سکه ها را همیشه پیگیری می کند تا ارز گم نشود یا اشتباهاً به شخص اشتباه داده شود.

نشانگر UTXO همچنین به کاهش تقلب کمک می‌کند و اجازه می‌دهد تنها خروجی‌های خرج نشده برای تراکنش‌های آینده استفاده شود. این یک راه ارزشمند برای جلوگیری از هزینه مضاعف است. هیچ کس نمی تواند از یک بخش رمزنگاری برای چندین تراکنش به طور همزمان استفاده کند. از آنجایی که هر UTXO برای ایجاد یک خروجی جدید و مناسب استفاده می شود، مقادیر کریپتو ثابت می ماند.

برای بهبود بیشتر امنیت مالی، نشانگر UTXO تراکنش های رمزنگاری را کمی شفاف تر می کند و هویت شخصی کاربر را آشکار نمی کند. با این حال، فهرستی از کلیدهای عمومی را ایجاد می کند که با هر قطعه رمزنگاری مرتبط هستند. این اجازه می دهد تا برای هر مقدار رمزنگاری زنجیره ای از امضاهای دیجیتال ایجاد شود. اگر اختلافی وجود داشته باشد، این فهرست مالکیت واضح یک قطعه مفید ارائه می دهد.

علاوه بر تمام این مزایای امنیتی و تأیید، نشانگر UTXO مزایایی نیز برای کاربر معمولی دارد. این نشانگر به افراد اجازه می دهد تا بخش های جداگانه ای از بیت کوین ایجاد کنند که می تواند در هر تراکنش استفاده شود. سایر روش‌های تقسیم رمزنگاری اساساً به معنای معامله سکه‌های کامل به مؤسسه‌ای است که بخش‌هایی از سکه‌ها را استخراج می‌کند. این می تواند منجر به هزینه های بیش از حد شود که مدیریت تراکنش های رمزنگاری را گران می کند. در همین حال، UTXO ها لزوماً کارمزد تراکنش ندارند، و اجازه می دهند حتی مقادیر بسیار کمی از ارزهای دیجیتال مبادله شوند.

مدل UTXO در مقابل مدل حساب

یکی از جنبه های جذاب نتایج تراکنش های خرج نشده این است که آنها با روش های قبلی پردازش تراکنش ها بسیار متفاوت هستند. برخلاف امور مالی سنتی، مدل منبع تراکنش خرج نشده، ارز را به عنوان یک شی تلقی می کند: هر شی تاریخچه خود را در آن ذخیره می کند، اما شما فقط باید در هنگام ارسال به دارایی دسترسی داشته باشید.

در همین حال، مدل حساب یا تراکنش های مبتنی بر حساب یک گزارش جداگانه برای هر کاربر ایجاد می کند. او باید هر حساب را ردیابی کند و موجودی هر حساب را همیشه به خاطر بسپارد. برای تکمیل هر تراکنش، مانده حساب باید قبل و بعد بررسی و تنظیم شود.

در نهایت، هر سبکی مزایا و معایب خود را دارد. مدل حساب تقاضای ذخیره سازی بسیار بالاتری دارد، به طوری که شبکه ها باید بلوک های بسیار بزرگی از داده ها را ذخیره کنند و به آنها دسترسی مداوم داشته باشند. در همین حال، UTXO به فضای ذخیره سازی کمتری نیاز دارد، اما بررسی تاریخچه هر بلوک قبل از ارسال وجوه به کاربر دیگر کمی بیشتر طول می کشد. در بیشتر موارد، این زمان تراکنش کمی بیشتر ارزش آن را دارد. نشانگر UTXO علاوه بر اینکه به فضای ذخیره سازی کمتری نیاز دارد، نسبت به مدل مبتنی بر حساب کاربری نیز ایمن تر است.